Χθες, έγινε γνωστό ότι ο Ντόναλντ Τραμπ όρισε τον κυβερνήτη της Λουιζιάνα, Τζεφ Λάντρι, ως ειδικό απεσταλμένο των Ηνωμένων Πολιτειών στη Γροιλανδία.
«Ο Τζεφ καταλαβαίνει πόσο απαραίτητη είναι η Γροιλανδία για την εθνική ασφάλειά μας και θα προωθήσει σθεναρά τα συμφέροντα της χώρας μας για την ασφάλεια και την επιβίωση των συμμάχων μας και βεβαίως του κόσμου», έγραψε ο Τραμπ σε ανάρτησή του στο Truth Social.
Έτσι, η Γροιλανδία επανέρχεται ως στοιχείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο συνιστά πολιτικό σήμα με σαφές στρατηγικό βάθος.
Αν και δεν έγιναν ακόμη γνωστά τα νέα του σχέδια, προφανώς επανέρχεται στην ημερήσια διάταξη η εμμονή του Τραμπ με τη Γροιλανδία που βγήκε στην επιφάνεια, όταν διατύπωσε ανοιχτά την ιδέα της «αγοράς» του νησιού, και έγινε σαφές ότι η περιοχή αντιμετωπίζεται ως στρατηγικό «περιουσιακό στοιχείο» των ΗΠΑ. Έτσι εκείνη η πρόθεση να βάλει χέρι στη περιοχή, που κάποτε παρουσιάστηκε ως γραφικότητα, σήμερα επανέρχεται με τις νέες διπλωματικές κινήσεις.
Με τον τρόπο αυτό, η Γροιλανδία αναβαθμίζεται σε «ειδική περίπτωση» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και επανέρχεται στο προσκήνιο . Πρόκειται για μια κίνηση που, ανοίγει διάπλατα τις επιχειρούμενες πρακτικές κηδεμονίας από τις ΗΠΑ, με στόχο, ακόμη και την αρπαγή εδαφών από τυπικούς «συμμάχους» των ΗΠΑ.
Άλλωστε να θυμίσουμε πως ο Λάντρι έγραψε στις 9 Ιανουαρίου στο X «Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τζ. Τραμπ έχει απολύτως δίκιο! Χρειάζεται να εξασφαλίσουμε ότι η Γροιλανδία θα ενταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. ΣΠΟΥΔΑΙΟ γι’ αυτούς, ΣΠΟΥΔΑΙΟ για εμάς! Ας το κάνουμε!».
Η αντίδραση της Δανίας, που επανέλαβε την ανάγκη σεβασμού της εδαφικής της ακεραιότητας, ειναι λογική, καθώς δύσκολα γίνεται αποδεχτή μια απειλητική πολιτική προσάρτησης, όταν μια ολοκληρη κοινωνία, αναμφισβήτητα, βρίσκεται απέναντι σε κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο.
Γιατί όμως τέτοια εμμονή του Τραμπ με την Γροιλανδία;
Η απάντηση αρχίζει να διαφαίνεται στο ίδιο το αρκτικό τοπίο της. Εκεί στο παγωμένο σημείο του πλανήτη, σε μια γη που άλλοτε ανήκε στους Ινουίτ*, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέγειραν έναν πύργο ελέγχου του κόσμου, καμουφλαρισμένο ως στρατηγική άμυνα, με την ονομασία «Διαστημική Βάση Pituffik».
Στη γλώσσα των αυτοχθόνων, το Pituffik σημαίνει “το μέρος όπου είναι δεμένα τα σκυλιά”, προφανώς γιατί το Pituffik ήταν για τους Ινουίτι καταφύγιο, στάση, από το κυνήγι, ένα κομμάτι του ταξιδιού τους. Το 1951, οι αυτόχθονες κάτοικοι εκδιώχθηκαν βίαια από την πατρίδα τους, για να ανοίξει χώρος για τη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, μια πράξη που αποκάλυψε την βαθιά αποικιοκρατική αντίληψη της Ουάσιγκτον..
Η Γροιλανδία αρχικά ήταν αποικία της Δανίας(1721-1953). Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βασίλειο της Δανίας, προχώρησε σε συμφωνία με τις ΗΠΑ, υπογράφοντας τη “Συμφωνία που αφορά την Άμυνα της Γροιλανδίας” το 1941, η άνοιξε το κεφάλαιο της κατασκευής Αμερικανικών βάσεων παραχωρώντας ουσιαστικά την Γροιλανδία στους σχεδιασμούς του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Η Βάση Thule, πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 1951-1955. Αρχικά σχεδιάστηκε για να υποστηρίξει τις πρώτες γενιές των αμερικανικών βομβαρδιστικών τζετ, όπως τα B-36 Peacemaker και B-47 Stratojet, ενώ όταν κηρύχθηκε πλήρως λειτουργική, η βάση αναβαθμίστηκε σε κεντρικό κόμβο για τις στρατηγικές επιχειρήσεις της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, παρέχοντας υποστήριξη σε αποστολές μεγάλου βεληνεκούς και λειτουργώντας ως σημαντικός κρίκος στο δίκτυο αεροπορικής άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το αμερικανικό φυλάκιο που λειτουργεί και σήμερα βρίσκεται σε ένα μοναδικό αρκτικό περιβάλλον, περιβαλλόμενο από παγόβουνα, το πολικό στρώμα πάγου και το φιορδ Wolstenholme, το μοναδικό μέρος στη γη όπου τέσσερις ενεργοί παγετώνες ενώνονται.
Η περιοχή βιώνει συνεχές σκοτάδι από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο και συνεχές φως από τον Μάιο έως τον Αύγουστο, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -20°C τον χειμώνα έως 4°C το καλοκαίρι. Οι τέσσερις παγετώνες που καταλήγουν στο Wolstenholme είναι οι Salisbury, Chandler, Knud Rasmussen, και Harald Moltke που κατεβαίνουν αργά από τα παγωμένα βουνά και δημιουργούν ένα πανίσχυρο σταυροδρόμι.
Η θέση της ανάμεσα σε δύο ηπείρους την έκανε σημαντικό στρατηγικό σημείο για την Ουάσιγκτον. Με τις ραδιοσυχνότητες και τους δορυφόρους να ξεχύνονται από το κέντρο της, η βάση λειτουργεί ως το “μάτι” ενός κράτους που παρακολουθεί, καταγράφει, και επιβάλλει την παρουσία του σε κάθε γωνιά της Γης.
Σήμερα η Διαστημική Βάση Pituffik διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο για τις ΗΠΑ, παρέχοντας έγκαιρη προειδοποίηση για εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων και υποστηρίζοντας επιχειρήσεις διαστημικής επιτήρησης.
Η στρατηγική της θέση επιτρέπει την παρακολούθηση και τον έλεγχο δορυφόρων σε πολικές τροχιές, καθιστώντας την ουσιαστική για τις διαστημικές επιχειρήσεις και πολεμικούς σχεδιασμούς ειδικά στην περίοδο που διανύουμε.
Πέρα από τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στις στρατιωτικές ισορροπίες του Αρκτικού Κύκλου, η Γροιλανδία διαθέτει τεράστια αποθέματα φυσικών πόρων, όπως ο γραφίτης, το λίθιο και μερικά από τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα σπάνιων γαιών εκτός Κίνας, που την καθιστούν σημείο κλειδί για τους μονοπωλιακούς ομίλους των ΗΠΑ, γεγονός που εξηγεί και την στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ, να επιδιώκει την προσάρτηση της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται για αυτά τα υλικά ως μέσα αναπαραγωγής της οικονομικής, τεχνολογικής και στρατηγικής τους υπεροχής στον διεθνή ανταγωνισμό.
Ο γραφίτης αποτελεί βασικό υλικό για την κατασκευή μπαταριών λιθίου-ιόντων, που βρίσκονται στην καρδιά της ηλεκτροκίνησης και της αποθήκευσης ενέργειας.
Οι μπαταρίες αυτές παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαχείριση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική, μέσω της αποθήκευσης ενέργειας με υψηλή απόδοση.
Το λίθιο, επίσης χρησιμοποιείται στις ίδιες μπαταρίες λιθίου-ιόντων, αποτελώντας τον θεμέλιο λίθο της τεχνολογίας αποθήκευσης ενέργειας. Οι σπάνιες γαίες, όπως το νεοδύμιο, το δυσπρόσιο και το λανθάνιο, είναι εξίσου σημαντικές, καθώς αυτά τα στοιχεία είναι βασικά συστατικά στις ανεμογεννήτριες, στους σύγχρονους κινητήρες ηλεκτρικών οχημάτων και στις ηλεκτρονικές συσκευές υψηλής απόδοσης.
Να σημειωθεί πως η εξόρυξη σπάνιων γαιών στη Γροιλανδία έχει τα τελευταία χρόνια μπλοκαριστεί ή τεθεί υπό αυστηρούς περιορισμούς, εξαιτίας σοβαρών περιβαλλοντικών ανησυχιών και έντονων αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας.
Η εμπειρία προηγούμενων σχεδίων εξόρυξης, που συνδέθηκαν με ραδιενεργά κατάλοιπα και εκτεταμένη περιβαλλοντική επιβάρυνση, ενίσχυσε την καχυποψία απέναντι στα μεγάλα διεθνή συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο, εξηγείται γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν ευρύτερο πολιτικό και στρατηγικό έλεγχο της περιοχής, ώστε να διασφαλίσουν πρόσβαση στους πόρους παρακάμπτοντας κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πολιτικά εμπόδια.
Έτσι, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν τον Αρκτικό Κύκλο σαν κομμάτι ενός μεγάλου σχεδίου για να κρατήσουν και να ξαναστήσουν την κυριαρχία τους. Εντάσσονται σε μια γενικότερη προσπάθεια να ενισχύσουν τη δύναμή τους και να ξαναγράψουν τους κανόνες του κόσμου με τον τρόπο που τις βολεύει, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πίεση, επιβολή και περισσότερη ένταση διεθνώς.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον παγκόσμιο χώρο ως πεδίο στρατηγικής ανακατανομής, με τη κυριαρχία των χωρών να αμφισβητείται πλήρως από την Ουάσιγκτον. Έτσι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προσαρμόζεται στις σύγχρονες συνθήκες με την ανοιχτή πλέον επιθετική του στάση, συνεχίζοντας να παράγει εντάσεις, εξαρτήσεις και συγκρούσεις σε βάρος της κυριαρχίας λαών και κρατών.
*Οι Ινουίτ είναι αυτόχθονες λαοί της Αρκτικής, που ζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια σε περιοχές όπως η Γροιλανδία, ο Καναδάς και η Αλάσκα. Αποτελούν τους παραδοσιακούς κατοίκους αυτών των παγωμένων περιοχών, με δική τους γλώσσα, πολιτισμό και τρόπο ζωής, άρρηκτα δεμένο με το φυσικό περιβάλλον. Η ιστορία τους χαρακτηρίζεται από αποικιοκρατικές παρεμβάσεις, εκτοπίσεις και παραβίαση των δικαιωμάτων τους, ιδιαίτερα όταν οι ΗΠΑ εγκατέστησαν στρατιωτικές βάσεις ή εκμεταλλεύτηκαν φυσικούς πόρους στις πατρογονικές τους γαίες
