πρώτη δημοσίευση Μάιος 2022
Στις 2 Μαΐου του 2014 εμφανίστηκε ένα φάντασμα από το παρελθόν στην Ουκρανία. Το φάντασμα του φασισμού. Στη Οδησσό που είχε ανακηρυχθεί «Ηρωική Πόλη» από τη Σοβιετική Ένωση για την αποφασιστική αντίσταση των κατοίκων της στην ναζιστική κατοχή. Στην Οδησσό της μπολσεβίκικης επανάστασης, του Αϊζενστάιν και του θωρηκτού Ποτέμκιν.
Τα γεγονότα λίγο πολύ γνωστά, φασιστικές και νεοναζιστικές συμμορίες, οι οποίες λίγο αργότερα θα έπαιρναν την μορφή συγκροτημένων ένοπλων ταγμάτων και θα αιματοκυλούσαν το Ντονμπάς, εισβάλλουν στην Οδησσό και κατευθύνονται προς το Μέγαρο των Συνδικάτων το οποίο αποτελούσε την βάση των αντιφασιστικών κινημάτων, του κινήματος ενάντια στο «Μαϊντάν», αριστερών και προοδευτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, αλλά και ανθρώπων που απλά διέβλεπαν τον άμεσο κίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες .
Το πραξικόπημα του Μαϊντάν οργάνωσαν οι φασίστες σε πλήρη συνεργασία με τους Αμερικανούς και ευρωπαϊκές χώρες, όπου τον συντονιστικό ρόλο σε αυτό έπαιζε ο Τζέφρι Πάιατ πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος (και πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα).
Στην Οδησσό έχει πραγματοποιηθεί μεγάλη διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα: «Δημοψήφισμα»!
Οι ορδές του ναζιστικού «Δεξιού Τομέα» και της λεγόμενης «Αυτοάμυνας του Μαϊντάν» μαζί με μικρότερες φασιστικές ομάδες επιτέθηκαν σε μέλη οργανώσεων που μάζευαν υπογραφές υπέρ του να γίνει δημοψήφισμα για την ομοσπονδοποίηση της Ουκρανίας και κατά του «Μαϊντάν», κυνήγησαν τον κόσμο προς την πλατεία του Μεγάρου των Συνδικάτων. Οι φασίστες πυρπόλησαν το κτίριο και σκότωναν όποιον προσπαθούσε να γλιτώσει πηδώντας από τα παράθυρα. Ο επίσημος απολογισμός ήταν 48 νεκροί – ανάμεσά τους επτά γυναίκες και ένα παιδί – και 247 τραυματίες.
Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή του Лев Красновоин από την κομμουνιστική οργάνωση Μποροτμπά. “Το κτίριο είναι τα κεντρικά γραφεία των συνδικάτων στην Οδησσό. Οι Νεοναζί του Δεξιού Τομέα (Πράβυ Σέκτορ) που πραγματοποίησε την επίθεση είναι περιφερόμενες ομάδες εκπαιδευμένων δολοφόνων που τους περιφέρει το καθεστώς νεοφιλελεύθερων/νεοναζί του Κιέβου στις εξεγερμένες περιοχές στα νότια και ανατολικά. Οι καταληψίες στο κτίριο των συνδικάτων της Οδησσού, οι περισσότεροι αριστεροί, εκ των οποίων και μέλη της οργάνωσης «Μποροτμπά» (Αγώνας) ήταν άοπλοι. Όσοι επιχείρησαν να γλυτώσουν από τις φλόγες ξυλοκοπούνταν μέχρι θανάτου από του Ναζί. Ανάμεσα στους νεκρούς και ένας σύντροφος της «Μποροτμπά». Οι Ναζί εμπόδιζαν για πολύ ώρα τους πυροσβέστες να πλησιάσουν. Όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους συνέχισαν το πογκρόμ στους δρόμους, επιτιθέμενοι και σε σπίτια που είχα στοχοποιήσει”. Σήμερα τα τάγματα εφόδου μεταφέρονται πάλι στο Χάρκοβο, την μεγαλύτερη πόλη στην Ουκρανία μετά το Κίεβο.»
Το μακελειό της 2ας Μαΐου του 2014, έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα χειρότερα εγκλήματα φασιστικής βίας στην Ευρώπη. Ακόμη και χρόνια μετά την σφαγή, οι παραστρατιωτικοί του «Δεξιού τομέα» την παραμονή της επετείου της τραγωδίας, απειλούσαν τους κατοίκους της Οδησσού ότι αν κάποιος τολμήσει να αναφερθεί στην μνήμη των δολοφονημένων θα έχει τις ίδιες συνέπειες με αυτούς. Μολονότι αυτή η σφαγή καταγράφηκε από πολλές κάμερες κινητών τηλεφώνων και βίντεο, με μερικά βίντεο να δείχνουν ξεκάθαρα τα πρόσωπα των δραστών, μέχρι σήμερα ούτε ένας δεν έχει προσαχθεί στη δικαιοσύνη.
Τα χρόνια που ακολούθησαν οι πολιτικές ελευθερίες στην Ουκρανία περιορίστηκαν ακόμα περισσότερο και μάλιστα με τις ευλογίες της Ε.Ε. Απαγόρευση λειτουργίας πολιτικών κομμάτων κατά κύριο λόγο αριστερών, δολοφονίες, φυλακίσεις, εξορίες πολιτικών προσώπων που ήταν ενάντια στο καθεστώς. Απαγορεύτηκε η ρωσική γλώσσα αλλά και κάθε άλλη γλώσσα, ενώ υπήρξε ραγδαία φτωχοποίηση των πολιτών. Αυτές είναι μόνο οι κυριότερες από τις τραγικές, για τον ουκρανικό λαό, συνέπειες της οκταετούς, μέχρι σήμερα, διακυβέρνησης της χώρας από τη χούντα του Κιέβου. Η οποία για να επιβάλει την πολιτική της και να καταστείλει τις αντιδράσεις των πολιτών, έχει ενσωματώσει οργανικά στον κρατικό μηχανισμό όλον αυτόν τον νεοναζιστικό εσμό του «Δεξιού Τομέα», του «Εθνικού Κορμού», της «Σβομπόντα» («Ελευθερία», πρώην Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ουκρανίας) και έχει εντάξει στον βασικό κορμό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας τις νεοναζιστικές παραστρατιωτικές παραφυάδες τύπου «Αζόφ», «Αϊντάρ», «Ντνιεπρ-1» κ.λπ.)
Η φασιστικοποιηση της Ουκρανίας δεν είναι ένα φαινόμενο αναντίστοιχο με τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που γίνονται στην Ευρώπη, όπου η ακραία νεοφιλελεύθερη και ακροκεντρώα διακυβέρνηση σε πολλές χώρες επωάζει το αυγό του φιδιού καλλιεργώντας την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, ιδιαίτερα στην ανατολικήΕυρώπη όπου παίρνονται πίσω ακόμα και αστικού τύπου δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες (Πολωνία κ.λπ).
Σήμερα στην αριστερά έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τον χαρακτήρα του πολέμου. Παλιά και νέα επιχειρήματα μπαίνουν στο τραπέζι ενός ενδιαφέροντος διαλόγου που διεξάγεται ακόμα και με όρους πολεμικής. Όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι σαν αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά, σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή έχουμε έλλειμμα σε μια γραμμή που θα ενώνει τον λαό απέναντι στον κύριο κίνδυνο που είναι ο Αμερικανονατοικός ιμπεριαλισμός. Αιτία για αυτό είναι οι αμφισημίες και η αντιμετώπιση των ΗΠΑ και της Ρωσίας ως να φέρουν την ίδια ευθύνη στις αναλύσεις και τις αποφάσεις των οργανώσεων της Αριστεράς. Αν εξετάζαμε την κατάσταση στην Συρία προφανώς η Ρωσία τα τελευταία χρόνια είχε αυξημένη ευθύνη για την κλιμάκωση.
Η συζήτηση για το αν η Ρωσία έχει ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά όπως έχουν και άλλες χώρες ακόμα και από τα λεγόμενα BRIKS, ότι και η αστική τάξη της επιδιώκει την ισότιμη συμμετοχή με την Δύση στο μοίρασμα της κλεμμένης υπεραξίας από την παγκόσμια εργατική τάξη, είναι μια συζήτηση που στην πραγματικότητα δεν απαντά στο κύριο ερώτημα: Τι θα μπορούσε να κάνει η Ρωσία, όταν η κυβέρνηση του Κιέβου (η οποία ενσωματώνει στη δομή του κράτους το φασιστικό φίδι) χρησιμοποιείται για να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ, να εγκατασταθούν πύραυλοι, ακόμη και πυρηνικοί στο έδαφός στραμμένοι εναντίον της, κατά παράβαση των διεθνών συμφωνιών;
Αυτή η επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη επιλογή των Αμερικανών, δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς απάντηση από την Ρωσία για τους γνωστούς γεωπολιτικούς λόγους, οι οποίοι έχουν αναλυθεί σε σχετικά άρθρα στο Κομμον. Όλες οι πράγματι ενδιαφέρουσες αναλύσεις για τις σύγχρονες ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, την καπιταλιστική Ρωσίας κ.λπ. χάνουν την όποια αξία τους όταν αδυνατούν να απαντήσουν σε αυτό.
Όμως έχει αξία σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις για την μορφή και το περιεχόμενο του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, κατηγορηματικά πρέπει να απαντάμε με τον τρόπο όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε άρθρο του kommon Ουκρανία: Αλλιώτικοι πόλεμοι, ουσιώδη διλήμματα, του Αλέκου Αναγνωστάκη: «Αν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν χάσουν έτσι, τότε το επόμενο βήμα, η σταθερή στρατηγική επιδίωξη τους, η επιχείρηση εναντίον της Κίνας, θα βρίσκεται πιο κοντά, και από ευνοϊκότερες θέσεις, στην ημερήσια διάταξη. Ήδη οι αμερικάνοι επιχειρούν τον διαμελισμό της εκμεταλλευόμενοι υπαρκτά μειονοτικά ζητήματα. Αλλά αν η ανθρωπότητα περιπέσει σε μια τέτοια αναμέτρηση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ – Κίνας, τότε η Ουράνια κόλαση, όπως την περιγράφουν οι «κλασικοί» του χριστιανισμού, θα είναι παράδεισος σε σχέση με την γήινη, τότε, πραγματικότητα.»
