Πηγή: Infowar
Η τρομοκρατία στις ΗΠΑ είναι δεξιά
Ο Ντόναλντ Τραμπ. χωρίς καμία απόδειξη, έσπευσε να αποδώσει την ευθύνη της δολοφονίας του φασίστα influencer στην «άκρα αριστερά». Μπορεί να ισχύει ή να μην ισχύει. Εδώ όμως έχουμε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο προπαγάνδας που συναντάμε και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα: ότι η πολιτική βία έχει πάντα αριστερό πρόσημο. Όλα τα στοιχεία όμως δείχνουν το αντίθετο.
Έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Δικαιοσύνης αποδείκνυε πρόσφατα ότι στις ΗΠΑ, από το 1990, η άκρα δεξιά έχει πραγματοποιήσει 227 επιθέσεις με ιδεολογικά κίνητρα που στοίχισαν 520 ζωές. Την ίδια περίοδο υπήρξαν 42 επιθέσεις ιδεολογικού περιεχομένου που αποδόθηκαν στην άκρα αριστερά με 78 θύματα. Η διαφορά ενδέχεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν λάβουμε υπόψη μας την θεσμική άρνηση της αμερικανικής δικαιοσύνης να αναγνωρίσει ακροδεξιές ομάδες ως τέτοιες, αλλά και το γεγονός ότι οι έρευνες της αστυνομίας και του FBI στόχευαν για χρόνια την αριστερά, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη δράση της άκρας δεξιάς.
Εξίσου επικίνδυνες με τις θέσεις του Τραμπ είναι και οι γενικεύσεις που προωθούν τα φιλελεύθερα MME και σχολιαστές στις ΗΠΑ ότι υπάρχει, γενικά και αόριστα, μια πόλωση στην κοινωνία (την οποία συχνά αποδίδουν στα social media), η οποία αυξάνει τα επίπεδα βίας. Αρκεί όμως να διασχίσεις έστω και με το αυτοκίνητο τις νότιες πολιτείες της χώρας, για να διαπιστώσεις ότι εδώ και χρόνια οργανώνονται ακροδεξιά και νεοναζιστικά τάγματα εφόδου που λειτουργούν σαν πραιτοριανοί του Τραμπ και του ρεπουμπλικανικού κόμματος εν γένει. Η ακροδεξιά βία είναι ανεξέλεγκτη και οποιαδήποτε προσπάθεια να τηρηθούν ίσες αποστάσεις ενισχύει τις θέσεις της.
Ο Τραμπ δεν χρειάζεται αφορμές για να ανατρέψει τη δημοκρατία
Η άποψη ότι ο Τραμπ χρειάζεται περισσότερες αφορμές για να ενισχύσει την εξουσία του αγνοεί το γεγονός ότι η δημοκρατία και το κράτος δίκαιου στις ΗΠΑ έχουν καταλυθεί εδώ και μήνες. Στην Ουάσιγκτον κυκλοφορούν άρματα μάχης, άνθρωποι φυλακίζονται και απελαύνονται μαζικά για το χρώμα του δέρματός τους, την καταγωγή τους ή τις πολιτικές τους θέσεις (ειδικά αν έρχονται σε αντίθεση με τις θέσεις του Ισραήλ). Παράλληλα, το καθεστώς Τραμπ προσάγει ή συλλαμβάνει τοπικούς άρχοντες και δικαστές που αρνούνται να εφαρμόσουν τις παράνομες αποφάσεις του.
Το να συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τις ΗΠΑ σαν μια δημοκρατική χώρα δείχνει είτε άγνοια της πραγματικότητας ή προσπάθεια αντιγραφής του αμερικανικού αυταρχισμού στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι γεγονός ότι η δολοφονία μπορεί να λειτουργήσει σαν επιταχυντής εξελίξεων αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποτελεί τομή στην πορεία του Τραμπ και του πολιτικού κατεστημένου που τον στηρίζει. Αυτό θα αποφασίσει πότε και αν θα ολοκληρώσει την μετατροπή ενός εκλεγμένου προέδρου σε… Φίρερ.
Ας σεβαστούμε το νεκρό… με το μίσος που ζητούσε
Το γεγονός ότι καταδικάζουμε τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ δεν σημαίνει ότι πρέπει να εξωραΐζουμε την προσωπικότητά του. Ο Κερκ ήταν ένας γνήσιος θρησκόληπτος φασίστας, ομοφοβικός, ρατσιστής, αντιεμβολιαστής, συνομωσιολόγος και ισλαμοφοβικός. Επίσης, ήταν ένας αποτυχημένος που δεν κατάφερε να εισαχθεί στη Στρατιωτική Ακαδημία West Point και συχνά κατέφευγε στο χιούμορ για να δικαιολογήσει το ότι δεν είχε πτυχίο κολεγίου (μήπως σας θυμίζει κάποιον ακροδεξιό πολιτικό στην Ελλάδα;).
Το ότι στο Ισραήλ αντιμετωπίζεται σαν ήρωας επειδή στήριζε τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, αρκεί για να δείξει ποιος πραγματικά ήταν. Το γεγονός μάλιστα ότι ήταν δηλωμένος αντισημίτης που μετατράπηκε σε πιστό οπαδό του Ισραήλ, τον κατατάσσει στην ευρύτερη κατηγορία χουντικών και ακροδεξιών, όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης.
Γενικόλογες καταδίκες για τη βία από όπου και να προέρχεται, όταν μάλιστα αυτές οι θέσεις έρχονται από ανθρώπους που εδώ και δυο χρόνια στηρίζουν ανοιχτά μια γενοκτονία δεν αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο γράφονται.
Αν μάλιστα κάποιος θέλει να τον τιμήσει μετά το θάνατό του, θα πρέπει να το κάνει με τον τρόπο που ζητούσε ο ίδιος. Θα πρέπει να συγκρατήσει μια από τις τελευταίες δηλώσεις του, ότι «δεν υπάρχει ενσυναίσθηση» και πως αυτός είναι ένας όρος που δημιούργησε το κίνημα του new age. Μπορεί φυσικά να είμαστε ανώτεροι από αυτόν και κάθε θάνατος αμάχου να μας προκαλεί αποτροπιασμό, αλλά… λίγο σεβασμό στις τελευταίες του επιθυμίες.
