Ανακοίνωση της ΜΕΤΩΠΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Ο ελληνικός λαός, ολόκληρη χώρα κλυδωνίζεται από τον μεγάλο έγκλημα των Τεμπών στο οποίο 57 άνθρωποι κυρίως νέα παιδιά βρήκαν το θάνατο επειδή δύο τρένα με αντίθετες κατευθύνσεις συγκρούστηκαν στις ίδιες ράγες στη γραμμή Αθήνας-Θεσσαλονίκης και κανείς υπεύθυνος δεν κατάλαβε το παραμικρό δεν ανησύχησε ως που συνέβη το μοιραίο, αφού κανένας από τα τεχνικά μέσα ελέγχου δεν λειτουργούσε. Δεν είναι το μοναδικό πολύνεκρο καταστροφικό γεγονός αντίθετα ήρθε να συμπληρώσει μία ολόκληρη αλυσίδα τέτοιων γεγονότων. Το Μάτι – η πυρκαγιά στη Ρόδο-η καταστροφική πυρκαγιά στον Έβρο- οι τεράστιες συνεχόμενες πυρκαγιές και πλημμύρες που έπληξαν τη βόρεια Εύβοια και την Αττική- η μεγάλη πλημμύρα της Θεσσαλίας -το ναυάγιο της Πύλου με τους 600 νεκρούς είναι κρίκοι στη μακριά αλυσίδα των καταστροφών διαφορετικής μεγέθους και βαρύτητας με κοινό όμως παρονομαστή τις ευθύνες των κυβερνήσεων. Όλα αυτά αποδόθηκαν από τις κυβερνήσεις στο “τυχαίο” στην κλιματική αλλαγή στα ακραία καιρικά φαινόμενα, σε ανθρώπινα λάθη, σε καμία περίπτωση δεν αναλήφθηκε καμία κυβερνητική ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση το κράτος ήταν συνεπές με τις υποχρεώσεις του.
Δύο χρόνια μετά, τα Τέμπη και ο θάνατος 57 αθώων ανθρώπων όχι μόνο δεν ξεχάστηκε, αλλά συγκλονίζει όλο και περισσότερο την ελληνική κοινωνία. Απόδειξη η τεράστια κινητοποίηση της 26ης Ιανουαρίου στην οποία κάλεσε ο Σύλλογος Συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε 110 πόλεις της χώρας.
Μυριόστομο ήταν το αίτημα να σταματήσει η συγκάλυψη να ριχτεί άπλετο φως στην υπόθεση να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού πιστεύει ότι η κυβέρνηση, γενικότερα όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και η δικαιοσύνη προσπαθούν να συγκαλύψουν και να κουκουλώσουν το έγκλημα. Το αίτημα όχι στην κάλυψη τιμωρία και απόδοση δικαιοσύνης είναι πανίσχυρο και μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα.
Πέρα όμως από την απόπειρα συγκάλυψης υπάρχουν και οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στη σύγκρουση των τρένων και μπορούν να συνοψιστούν στην απόλυτη υποβάθμιση του σιδηροδρόμου και τη διαχρονική κρατική αδιαφορία για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή του. Έτσι ήρθε η απαξίωση του, ο κατακερματισμός και ιδιωτικοποίηση του πιο κερδοφόρου τμήματος του. Δεκαετίες ολόκληρες δεν έγιναν επενδύσεις στο πιο φθηνό και ασφαλές λαϊκό μέσο προκειμένου να πριμοδοτηθεί το ΙΧ, τα κέρδη των μεγάλων πολυεθνικών αυτοκινητοβιομηχανιών και οι έμποροι και να ικανοποιηθεί το μικροαστικό εγώ. Ευθύνονται διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις. Το ίδιο και για τον κατακερματισμό και την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου στον οποίο συνέπραξαν η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ -ΛΑΟΣ υπό τον κύριο Σαμαρά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον κύριο Μητσοτάκη προσφέροντας πλήθος μεγάλες εξυπηρετήσεις στην ιδιωτική ιταλική εταιρεία Hellenictrain και σε βάρος του ελληνικού σιδηροδρόμου και του ελληνικού λαού. Μπορεί το έγκλημα να έγινε στη θητεία της κυβέρνηση Μητσοτάκη που φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά ενοχοποιούνται οι κυβερνήσεις που συνέπραξαν διαχρονικά σε αυτό. Η επαναφορά του σιδηροδρόμου στο κράτος είναι επιτακτική ανάγκη.
Αν σήμερα το έγκλημα των Τεμπών παραμένει ενεργό και κυριαρχεί στην επικαιρότητα συγκινεί και κινητοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους αυτό οφείλεται και πιστώνεται ολοκληρωτικά στις οικογένειες των θυμάτων. Όταν κυβέρνηση κόμματα και πολλοί φορείς θεώρησαν ότι το θέμα σε κάποιους μήνες θα ξεχαστεί οι οικογένειες των θυμάτων όρθωσαν το ανάστημά τους πάλεψαν, πήραν πρωτοβουλίες, ανέθεσαν έρευνες σε ειδικούς ενώ το κράτος και οι δικαστικές αρχές αδρανούσαν παντελώς. Οι έρευνες αυτές έδωσαν αποκαλύψεις και πειστήρια ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινο λάθος, μόνο για ολιγωρία του σταθμάρχη όπως διατυμπάνιζε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Τα πολιτικά κόμματα αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν στις κινητοποιήσεις χωρίς να πρωτοστατήσουν, πλατιά λαϊκά τμήματα είναι πιο μπροστά από τις υποτιθέμενες πρωτοπορίες.
Σήμερα η κυβέρνηση μεταμφιέζεται παραδεχόμενη αστοχίες όχι για να συμβάλλει στη διαλεύκανση, αλλά για να ξεπεράσει τη μεγάλη αμφισβήτηση που δέχεται χωρίς να παραιτηθεί από την προσπάθεια συγκάλυψης, ενώ η αντιπολίτευση θυμήθηκε τις εξεταστικές και τις απειλές για πρόταση μομφής φροντίζοντας όμως να μην περάσει τα εσκαμμένα και να μη χαλάσει το συναινετικό κλίμα και τον πολιτικό πολιτισμό.
Το μεγάλο αυθόρμητο κίνημα για την απόδοση δικαιοσύνης και να σταματήσει η συγκάλυψη δημιουργεί νέα δεδομένα ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση απώλεσε πλέον το μανδύα του ισχυρού, του ικανού να δίνει λύσεις σε δύσκολες υποθέσεις που οδήγησε και στο 41% στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές και πλέον αυτό το αποδέχεται και το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της. Θα δοκιμαστεί σκληρά. Σοβαρές ευθύνες ο λαός επιρρίπτει και στην αστική αντιπολίτευση και δίκαια. Το ΚΚΕ φροντίζει να επωφεληθεί από τη δυσαρέσκεια και όχι να αναπτυχθεί ισχυρό κίνημα που θα αλλάξει την πορεία των εξελίξεων.
Οι ισχυροί κραδασμοί αποκαλύπτουν μία βαθιά πολιτική κρίση, κρίση θεσμών και πολιτικής εκπροσώπησης, κρίση αξιοπιστίας ακόμη και αποστροφής προς το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς, στη δικαιοσύνη την οποία η λαϊκή πλειοψηφία πιστεύει ότι διασυνδέεται με την κυβέρνηση.Ο λαός επιρρίπτει πολύ μεγάλες ευθύνες στην κυβέρνηση, επιρρίπτει όμως ευθύνες και στην αντιπολίτευση. Οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις διαισθάνονται τον κίνδυνο και προωθούν σχέδια εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, ελέγχου της κρίσης και παράλληλα δημιουργίας εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης.
Τα προβλήματα είναι εκρηκτικά ο λαός και η χώρα βρίσκονται σε δύσκολη καμπή. Η ανάγκη βαθιάς πολιτικής αλλαγής είναι επιτακτική. Αλλαγή πολιτικής και προσανατολισμών και όχι απλώς εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στους ίδιους βασικούς άξονες και υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα.
Στις προτεραιότητες της πολιτικής πρέπει να μπουν τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα η βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και των συνταξιούχων που σήμερα ως προς τις αποδοχές τους είναι τελευταίοι στην Ευρώπη, τα δημόσια νοσοκομεία και γενικότερα η δημόσια υγεία, η παιδεία για όλους και όχι μόνο για λίγους στα Ωνάσεια σχολεία, η βελτίωση των υποδομών που καταρρέουν, η θωράκιση της χώρας από φυσικές και άλλες καταστροφές οι δημοκρατικές κατακτήσεις των πολιτών χωρίς διαχωρισμούς. Να αποκατασταθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των κοινωνικών αγαθών να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων και δημόσιας περιουσίας, ένας ειρηνικός κόσμος. Ας συγκρίνουμε ένα σιδηρόδρομο ανεπτυγμένο σύγχρονο και δημόσιο στον οποίο οι εργαζόμενοι και η κοινωνία έχουν έλεγχο και λόγο για τα πεπραγμένα του με τον κατακερματισμένο σιδηρόδρομο που οδήγησε στα Τέμπη που το κερδοφόρο τμήμα του ιδιωτικοποιήθηκε, αλλά και το δημόσιο τμήμα του το λυμαίνονται ιδιωτικές εταιρείες.
Μια τέτοια πολιτική δεν μπορεί να εφαρμόσει η σημερινή κυβέρνηση ούτε όμως και οι κυβερνήσεις που στηρίζονται σε δυνάμεις πιστές στο ευρωπαϊκό κατεστημένο, στον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο και στον ατλαντισμό.
Τα αδιέξοδα τής χώρας και τους κινδύνους συνειδητοποιεί ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, το αίτημα βαθιάς αλλαγής, να γυρίσει σελίδα η χώρα συνειδητοποιείται ήδη από πολλούς και αύριο από πολύ περισσότερους. Οι χιλιάδες αυτοί εργαζόμενοι μπορεί να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για μεγαλύτερες αλλαγές με την προϋπόθεση το κίνημα να δυναμώσει να προστεθούν στα αιτήματά του και διεκδικήσεις για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα και να στηριχτεί με κάθε τρόπο. Θα προκαλέσει βαθιές διεργασίες στην πολιτική ζωή, στα ίδια τα κόμματα, θα φανεί πιο καθαρά η αναντιστοιχία ανάμεσα στις σημερινές ανάγκες και στην πολιτική που εφαρμόζεται, στις λαϊκές διεκδικήσεις και στις πολιτικές δυνάμεις που φιλοδοξούν να τις εκφράσουν, θα αναπτυχθούν στα ίδια τα κόμματα μεγάλες διεργασίες θα υπάρξουν αλλαγές.
Η λαϊκή κινητοποίηση της 28 Φλεβάρη πρέπει να είναι ακόμα πιο μεγάλη καθώς και οι επόμενες, ώστε να ορθωθεί ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα καταλύτης των εξελίξεων.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα εκεί πρέπει να κατευθυνθεί η δράση.
