Ζούμε σε μέρες που απειλείται Παγκόσμιος πόλεμος με πυρηνικά όπλα, στη Γάζα συντελείται μια γενοκτονία, η Ελλάδα ζει ένα καθεστώς που διαλύει κάθε έννοια δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους, η πληγή των Τεμπών είναι ανοιχτή, κάθε αντίσταση ποινικοποιείται και όλα τα σκεπάζει η φοβέρα των εξωνημένων Μ.Μ.Ε..
Κι όμως, όλα αυτά θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα, η Ελληνική κοινωνία ζει στον αστερισμό του υψωμένου μεσαίου δάχτυλου του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ ΠΑΟ Δημήτρη Γιαννακόπουλου και παρακολουθεί άφωνη γήπεδα – ρωμαϊκές αρένες, δημόσιες απειλές για βιασμό ανηλίκων από ιδιοκτήτη ομάδας και ένα αληθινό φιλμ νουάρ: Μαύρα τζιπ φεύγουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα από το Σ.Ε.Φ. για να αποφύγει τη σύλληψη ο «μεγαλοπαράγοντας» που … «καταζητείται» αλλά ταυτόχρονα συζητά με τον Υπουργό κ. Βρούτζη (!!!) και κανονίζουν ραντεβού (!!!) μόλις παρέλθει το αυτόφωρο! Άλλωστε, όπως είπε κι ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών «κάποιες συλλήψεις δεν γίνονται για λόγους δημοσίου συμφέροντος»!
Το … δημόσιο συμφέρον είναι ο Γιαννακόπουλος! Και η κωμωδία συνεχίζεται με μια κυβέρνηση που «απειλεί» με λουκέτο το πρωτάθλημα μπάσκετ, στη συνέχεια ζητά «διάλογο» με τους καταζητούμενους (!) με τον όρο να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, στη συνέχεια λέει πως δεν πειράζει αν κάτσουν και χώρια και στη συνέχεια δηλώνει «ικανοποιημένη» που θα συνεχιστεί αυτή η ντροπή. Γίνεται καταγέλαστη αλλά σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, τα Μ.Μ.Ε. να είναι καλά!
Την ίδια στιγμή οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός, υψώνουν το λάβαρο της «κάθαρσης», απεκδύονται το προφίλ των «καλών παιδιών» ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, κάτω από την τρομερή πίεση του κόσμου του Ολυμπιακού που τους κατηγορεί για «φλώρους». Υπάρχει και μια άλλη, καυτή ανάσα, που έρχεται στο ΣΕΦ από απέναντι, από το Καραϊσκάκη και για την οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια.
Ποιο είναι τελικά το διακύβευμα; Κανένα, τυπικά. Άσχετα με τον νικητή, και οι δύο ομάδες έχουν εξασφαλισμένο, κλειστό συμβόλαιο με την Euro league. Και πάλι όμως, τα ποσά είναι αστεία, σε σχέση με το ποδόσφαιρο. Η φετινή νικήτρια της διοργάνωσης, Φενέρ Μπαξέ, πήρε ως bonus 1.500.000 ευρώ ενώ ο ΠΑΟ, που τερμάτισε τρίτος μόλις 800.000! Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός με μια απλά καλή πορεία στην Ευρώπη εισέπραξε περίπου 30.000.000 ευρώ ενώ του χρόνου που θα αγωνίζεται στο Champions League ξεκινά με εξασφαλισμένα έσοδα της τάξης των 55.000.000 ευρώ!
Άρα το κίνητρο δεν είναι – άμεσα τουλάχιστον – οικονομικό. Οι εξηγήσεις που δίνονται ξεκινούν από «λαϊκά αναγνώματα»: Παιχνίδια γοήτρου, κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, γόνοι μεγάλων αστικών οικογενειών που τσακώνονται για «πείσμα και γινάτι». Υπάρχουν και οικονομικές εξηγήσεις: ναι μεν λίγα τα λεφτά αλλά το κράτος χάρισε στον Γιαννακόπουλο το ΟΑΚΑ ενώ είναι σε εξέλιξη αντίστοιχο χάρισμα του ΣΕΦ στους Αγγελόπουλους. Φτάνουν και σε ψυχιατρικές εκδοχές, το διαδίκτυο γέμισε από «γνωματεύσεις» για τη συμπεριφορά του Δ. Γιαννακόπουλου. Τέλος, πολιτικό παρασκήνιο για να απαντηθεί η απορία για την πρωτοφανή κρατική ανοχή στις κατ εξακολούθηση παραβατικές συμπεριφορές του Δ. Γιαννακόπουλου: Φήμες για μεγάλα χρέη του κράτους προς τη ΒΙΑΝΕΞ αλλά και απειλές για «φαρμακευτική κρίση».
Εύκολες και εύληπτες εξηγήσεις που έχουν δόση αλήθειας όμως δεν επαρκούν. Ήδη, παρά τον ασφυκτικό έλεγχο της ΚΑΕ ΠΑΟ (και με … απρόσμενο, ερυθρόλευκο σύμμαχο) στα ΜΜΕ, εμφανίζεται όλο και πιο έντονα η απορία για τη στάση του Δ. Γιαννακόπουλου που είχε τη μπάλα στα χέρια του, έναν αντίπαλο σε εσωστρέφεια και διχασμό, όλοι προέβλεπαν εύκολη επικράτηση της ομάδας του και όμως έβαλε φωτιά. Λίγο περίεργο να πιστέψουμε πως πρόκειται για έναν «τρελό» καθώς άλλες στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες μια χαρά … «λογικός» καπιταλιστής είναι. Ίσως η εξήγηση είναι στο παρελθόν, ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω.
«Πράσινο» απωθημένο μισού αιώνα ή … «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ»
Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1970 στον ΠΑΟ εμπλέκεται ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Παραμένει ισχυρός παράγοντας του ΠΑΟ και το 1979, όταν η Ν.Δ. θα ψηφίσει τον νόμο 879/1979 για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο θεωρείται βέβαιο πως θα πάρει την ΠΑΕ. Θα μείνει με άδεια χέρια καθώς η πιο ισχυρή οικογένεια του τόπου, οι Βαρδινογιάννηδες, θα αγοράσουν την νεοσύστατη Π.Α.Ε.. Ο Π. Γιαννακόπουλος θα δηλώσει «πικραμένος» και θα περιοριστεί στο ερασιτέχνη ΠΑΟ που φυτοζωεί.
Την άνοιξη του 1984 στις εκλογές του ερασιτέχνη ΠΑΟ ο Γιαννακόπουλος θα αποκτήσει αντίπαλο, και μάλιστα ισχυρό. Ο Γιώργος Κοσκωτάς, μέλος του ερασιτέχνη ΠΑΟ και βασικός χρηματοδότης των ομάδων βόλεϊ και πόλο, με το ψηφοδέλτιο Μαλακατέ – Κασιμάτη επιδιώκει να πάρει τη διοίκηση. Ο Γιαννακόπουλος θα νικήσει στις εκλογές και ο Γ. Κοσκωτάς, με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του Αν. Παπανδρέου, θα αγοράσει τον… Ολυμπιακό, για να αποδειχθεί πως το κεφάλαιο δεν έχει ούτε ομάδα, όχι μόνο πατρίδα. Ο Γιαννακόπουλος θα παραμείνει στη σκιά του Γ. Βαρδινογιάννη που «θριαμβεύει» επί του αιώνιου αντίπαλου ελέγχοντας ό,τι κινείται στον χώρο του ποδοσφαίρου. Το καλοκαίρι του 1996 πανηγυρίζει το πρωτάθλημα τραγουδώντας δημόσια «ποτέ ξανά πρωτάθλημα στον Πειραιά».
Την ίδια περίοδο, μετά το θαύμα στο Ευρωμπάσκετ του 1987, το μπάσκετ κερδίζει συνεχώς σε δημοφιλία. Ο Γιαννακόπουλος στρέφεται αποκλειστικά σε αυτό δημιουργώντας μια πανίσχυρη ομάδα αγωνιστικά και ελέγχοντας την Ομοσπονδία μέσω του Γ. Βασιλακόπουλου. Στα χρόνια που ακολουθούν μοιάζει σαν ένα αόρατο (;) χέρι να έκανε τη μοιρασιά: Στο ποδόσφαιρο ο τυφώνας Κόκκαλη και στη συνέχεια Μαρινάκη σαρώνει τα πάντα (ελέγχοντας τα πάντα ως το 2016) ενώ στο μπάσκετ έχουμε αντίστοιχο τυφώνα Γιαννακόπουλου που σαρώνει (ελέγχοντας τα πάντα ως το 2021), φροντίζοντας όμως να οχυρώσει το οικοδόμημα με τους δημοσιογράφους της περίφημης μπασκετικής «μασονίας».
Η μοιρασιά όμως δεν είναι δίκαιη. Όπως έχει δηλώσει επανειλημμένως κι ο Δ. Γιαννακόπουλος «το ποδόσφαιρο είναι η μήτρα που γεννά φιλάθλους». Καλό το «μπασκετάκι» αλλά οι οπαδοί του ΠΑΟ βλέπουν το «ποτέ» του Γιώργου Βαρδινογιάννη να γίνεται εφιάλτης, ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει τα 25 από τα επόμενα 30 πρωταθλήματα! Κι όχι μόνο αυτό, δημιουργεί μια αυτοκρατορία σαρώνοντας σε όλα τα ομαδικά αθλήματα κατακτώντας 21 ευρωπαϊκούς τίτλους! Μόνο κάστρο που αντιστέκεται και παρηγοριά το μπάσκετ όπου ο ΠΑΟ ως το 2010 ταπεινώνει με κάθε τρόπο τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα αλλά και κατακτά 6 ευρωπαϊκούς τίτλους και το σύνθημα πια είναι ένα : «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ». Αυθόρμητο; Όπως έλεγε κι ο κομματάρχης του Μαυρογιαλούρου, ο Γκρούεζας – Παπαγιαννόπουλος… «θα το κανονίσουμε και το αυθόρμητο»!
Και το κανόνισαν! Μαζί με τον Αντρέα Βγενόπουλο, τον Νικόλα Πατέρα και άλλους παράγοντες της «πολυμετοχικότητας», και μετά από «αυθόρμητα» συλλαλητήρια, θα μπουν στην ΠΑΕ παραμερίζοντας και εκδιώκοντας την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Όμως τη δόξα του πρωταθλήματος του 2010 θα την καρπωθεί ο Νικόλας Πατέρας που δηλώνει περήφανος στις κάμερες «Εγώ καθάρισα τη μπουγάδα», η παρέα θα διαλυθεί γρήγορα και ο ΠΑΟ καταχρεωμένος θα περιέλθει στα χέρια στου εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του ΣΚΑΙ Γιάννη Αλαφούζου. Ο Παύλος κι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος σιγά σιγά αποσύρονται λόγω ηλικίας και ανατέλλει το άστρο του γιού του Παύλου, Δημήτρη.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, με την αμέριστη συμπαράσταση του Γ. Βασιλακόπουλου, θα οδηγήσει τους Αγγελόπουλους σε αποχώρηση από το πρωτάθλημα, όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Το πρωτάθλημα, χωρίς τον Ολυμπιακό, καταρρέει ενώ η πανδημία επιδεινώνει την κατάσταση. Ο ΠΑΟ παίζει μόνος σε ένα καθεστώς «έσοδα – έξοδα» που υποβαθμίζει το επίπεδό του. Ο Γιαννακόπουλος έρχεται σε σύγκρουση και με τους οργανωμένους οπαδούς οι οποίοι κάνουν επιδρομή στο σπίτι του(!) κι ο Γιαννακόπουλος τους βρίζει σε ζωντανή σύνδεση με την φράση που έμεινε στην ιστορία « Γ… τον ΠΑΟ και τη θύρα 13».
Σημείο καμπής η 15η Ιουνίου του 2023: ο Ολυμπιακός, ισχυρός πια και με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο του, διαλύει τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ απειλώντας τον με ιστορικό διασυρμό. «Αυθόρμητα», οι επίσημοι, με πρώτα τα μέλη της οικογένειας Γιαννακόπουλου, αποχωρούν και στη συνέχεια οι οργανωμένοι οπαδοί διαλύουν το γήπεδο διακόπτοντας τον αγώνα! Σαν να το ήξεραν οι επίσημοι, σαν κάποιος να τους …ειδοποίησε! Η τιμωρία … ανύπαρκτη: 2 αγωνιστικές από το …επόμενο πρωτάθλημα. Ο Δ. Γιαννακόπουλος δηλώνει πως οι αντίπαλοί του «πρέπει να κρυφτούν, δεν φαντάζονται τί έρχεται».
Αυτό που «ερχόταν» ήταν η ξαφνική εκτίναξη του μπάτζετ της ΚΑΕ μέσω της συμφωνίας με την κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ αλλά και τη σκανδαλώδη παραχώρηση του ΟΑΚΑ από την πολιτεία. Η πρόσληψη του Αταμάν φούντωσε τις φήμες, η χρονιά ξεκίνησε με την απόκτηση του Σλούκα από τον αιώνιο και τελείωσε θριαμβευτικά με την κατάκτηση της Euroleague και του πρωταθλήματος. Ήταν ένας θρίαμβος επί του Ολυμπιακού που βύθισε τον αντίπαλο στην εσωστρέφεια. Μόνο τον αντίπαλο;
Όχι, είναι η απάντηση! Την ίδια στιγμή ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟ βίωνε έναν εφιάλτη. Για 15η συνεχόμενη χρονιά έμενε μακριά από το πρωτάθλημα αλλά τα χειρότερα ήρθαν το βράδυ της 29ης Μάη: Ο Ολυμπιακός, στην ΟΠΑΠ ΑΡΙΝΑ, γινόταν η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτούσε ευρωπαϊκό τίτλο στο ποδόσφαιρο. Το κοντράστ ήταν ισχυρότατο, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟ, Γιάννης Αλαφούζος έγινε πλέον στόχος ενώ ο Γιαννακόπουλος ενδυόταν το «φωτοστέφανο» του μοναδικού που μπόρεσε να νικήσει κάπου τους μισητούς αντιπάλους.
Φυσικά μετρά και το γόητρο, όταν μάλιστα μιλάμε για ανθρώπους με υπερτροφικό εγωισμό. Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος, πιο υλική: Στο διάστημα αυτό, έχει ξεκινήσει η κατασκευή του γηπέδου ποδοσφαίρου του ΠΑΟ στον Βοτανικό (εννοείται…δημοσία δαπάνη!). Ένα μεγάλο project που φυσικά θα καρπωθεί ο Γιάννης Αάφούζος εκτός …εκτός και αν οι «αυθόρμητες» αντιδράσεις του «υπέροχου λαού» υποχρεώσουν τον ιδιοκτήτη του ΣΚΑΙ σε πώληση των μετοχών, οπότε πάνω σε άσπρο άλογο θα έρθει ο «εφιάλτης των γαύρων»!
Αυτό το σενάριο θέλει να τρέφεται συνεχώς κι αυτό εξηγεί ως έναν βαθμό την επιλογή του Δ. Γιαννακόπουλου να προκαλέσει αυτόν τον σάλο στο Σ.Ε.Φ.: Ο ΠΑΟ λογικά θα κατακτούσε τον τίτλο, το ζήτημα όμως είναι να φανεί πως ο «μάγκας πρόεδρος» τον πήρε με τον «τσαμπουκά» του. Όσο για την φεμινιστική «ευαισθησία» του Γιαννακόπουλου, υπάρχουν τα παλαιότερα και τα τωρινά βίντεο που την … βεβαιώνουν!
Μοιάζει με παιδικό παιχνίδι, όμως ο Γιαννακόπουλος και το τρομερό επικοινωνιακό επιτελείο του παίζουν με το θυμικό των οπαδών του ΠΑΟ, έστω του φανατικού πυρήνα. Μια βόλτα στα social media τρομάζει τον αναγνώστη από τον αριθμό των ανθρώπων που υποστηρίζουν την – εκτός ορίων – παραβατική συμπεριφορά του. Συμπεριφορά που, σε πρώτο επίπεδο, έχει στόχο τους Αγγελόπουλους, ο πραγματικός όμως αντίπαλος είναι ο Γ. Αλαφούζος. Και σε αυτό το παιχνίδι ο Γιαννακόπουλος έχει έναν απρόσμενο (;) σύμμαχο και οι Αγγελόπουλοι ένα απρόσμενο (;) εχθρό…
Αγγελόπουλοι: πορεία αντίστροφη ή μήπως παράλληλη;
Ανατολή όμως στη δεκαετία του 2010 έχουμε και στο άλλο στρατόπεδο: Το παρατημένο, από τον Σ. Κόκκαλη, στην τύχη του τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού θα περιέλθει στα χέρια των αδερφών Αγγελόπουλων, γόνων του ιδιοκτήτη της «Χαλυβουργικής» Κωνσταντίνου. Μια οικογένεια με φωτοστέφανο «ευεργέτη» και σκοτεινό παρελθόν, κυρίως στα χρόνια της κατοχής, και με μεγάλες εσωτερικές έριδες. Οι Αγγελόπουλοι θα αναστήσουν το τμήμα με κομβικό σημείο την απόκτηση του Βασίλη Σπανούλη και θα αποτελέσουν όντως ισχυρό αντίπαλο λανσάροντας κι ένα «άλλο ήθος και άλλο ύφος».
Ταυτόχρονα όμως έχουν «ανοιχτούς» λογαριασμούς: Μεγάλες οικογενειακές δικαστικές διαμάχες, την «Χαλυβουργική» καταχρεωμένη και εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Με σκανδαλώδεις ρυθμίσεις θα ισορροπήσουν όμως, σε αντίθεση με τον Γιαννακόπουλο, αυτοί χρωστάνε, άρα είναι και πολύ ευάλωτοι σε εκβιασμούς από το κράτος. Και μια άλλη διαφορά: Δεν έχουν το παραμικρό έρεισμα στα Μ.Μ.Ε. την ώρα που ο αντίπαλός τους σαρώνει.
Η εικόνα είναι αντίστροφη: Ο Ολυμπιακός σαρώνει στο ποδόσφαιρο και σε όλα τα άλλα αθλήματα αλλά το μπάσκετ είναι πληγή: Οι οπαδοί του βλέπουν τον αντίπαλο να θριαμβεύει κάνοντας επίδειξη δύναμης, εντός και εκτός γηπέδων, και οι Αγγελόπουλοι στήνονται στον τοίχο: Είναι οι «φλώροι», σε αντίθεση με τον Μαρινάκη που είναι ο «μάγκας». Ούτως ή άλλως δεν έχουν καλές σχέσεις με τους οργανωμένους οπαδούς. Τυπικά πρεσβεύουν ένα μοντέλο «πολιτισμένου γηπέδου» που προφανώς δεν χωρά την «Θύρα 7». Στην πραγματικότητα αρνούνται να κάνουν τα χατίρια στα οποία έχουν συνηθίσει οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού από τις διοικήσεις της ΠΑΕ, χατίρια με πολύ έντονα υλικά στοιχεία. Οι οργανωμένοι θα απαντήσουν με αποχή, στα περισσότερα παιχνίδια οι θέσεις τους είναι άδειες. Στις μεγάλες στιγμές θα είναι εκεί για να κατοχυρώνουν τον ρόλο τους.
Το 2019 θα πάρουν την απόφαση να αποχωρήσουν από το Πρωτάθλημα, καταγγέλλοντας τον απόλυτο έλεγχο από τον Γιαννακόπουλο. Η κίνησή τους θα ενθουσιάσει τους οπαδούς αλλά και αρκετούς ουδέτερους. Η συνέχεια θα τους δικαιώσει προσωρινά καθώς θα έχουν και ένα μεγάλο όπλο: Τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ο πρώτος προπονητής που κατάκτησε Euro league, 3 χρονιές καλύτερος ευρωπαίος προπονητής, «ένας από εμάς» όπως λένε οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Γόνος θρυλικού αγωνιστή της αριστεράς στην οποία δεν έκρυψε ποτέ ότι ανήκει ιδεολογικά. Ένα εξαιρετικό «πακέτο» για να αγαπηθεί από τον κόσμο, να αποτελέσει το «αλεξικέραυνο» για τους Αγγελόπουλους και να στοχοποιηθεί όσο κανένα άλλο πρόσωπο στην αθλητική ζωή της Ελλάδας από τον επικοινωνιακό μηχανισμό της ΚΑΕ ΠΑΟ που, ορθώς, αναγνώριζε σε αυτόν τον μεγάλο κίνδυνο.
Και αντίστροφη (ή μήπως παράλληλη) πορεία συνεχίζεται. Το 2023 το κράτος χαρίζει το ΟΑΚΑ στον Γιαννακόπουλο. Η αντίδραση των Αγγελόπουλων είναι χλιαρή και απλώς ζητούν «ίση μεταχείριση». «Φλώροι, τί περιμένεις;», είναι η εύκολη απάντηση, όλοι σχεδόν όμως καταλαβαίνουν: είναι θέμα χρόνου να χαριστεί και στον Ολυμπιακό το Σ.Ε.Φ., μάλιστα οι ίδιοι, στη φιέστα για το πρωτάθλημα του 2023 σχεδόν το ανακοινώνουν δημόσια.
Κι από εδώ, ένα παρατηρητικό μάτι θα αρχίσει να βλέπει ορισμένες περίεργες κινήσεις. Αρχικά το ζήτημα της παραχώρησης του Σ.Ε.Φ. μετατρέπεται σε γεφύρι της Άρτας. Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός θα βιώσει το αντίστροφο κοντράστ από τον ΠΑΟ: Ενώ στο ποδόσφαιρο βιώνει το απόλυτο όνειρο κάθε ελληνικής ομάδας, έναν ευρωπαϊκό τίτλο, στο μπασκετ βιώνει έναν εφιάλτη, ο ΠΑΟ κατακτά τα πάντα. Σε αυτό το κλίμα εσωστρέφειας και γκρίνιας, στα καθίσματα του Σ.Ε.Φ. κάνει όλο και πιο συχνά την εμφάνισή του ο Μιλτιάδης Μαρινάκης, υιός του Ευάγγελου. Σε πολλά Μ.Μ.Ε., που συμπτωματικά ανήκουν στον μπαμπά του, αλλά και σε γνωστούς λογαριασμούς στα Μ.Κ.Δ. εμφανίζονται όλο και πιο συχνά απόψεις που καλούν τον Μιλτιάδη να μπει στο μπάσκετ και τότε «Θα δει ο Γιαννακόπουλος τί θα πάθει».
Τί ισχύει; Είναι πια γνωστό πως εδώ και δύο χρόνια (καθόλου τυχαίο) υπάρχει «ενόχληση» από τη μεριά Μαρινάκη για είσοδο στην ΚΑΕ, ενδεχόμενο που απορρίπτουν κατηγορηματικά οι Αγγελόπουλοι. Οι σχέσεις των δύο πλευρών, που ήταν ούτως ή άλλως ψυχρές, έχουν γίνει εχθρικές. Οι Αγγελόπουλοι δεν εμφανίζονται ποτέ στο Καραϊσκάκη, ούτε καν στον τελικό δεν πήγαν και το κυριότερο: Οι οργανωμένοι οπαδοί τους κατηγορούν πως δεν στήριξαν, το αντίθετο, τον Μαρινάκη αλλά και τους οργανωμένους οπαδούς στη σύγκρουσή τους με την κυβέρνηση της Ν.Δ. με αφορμή τη δολοφονία του αστυνομικού Λυγγερίδη, που αξιοποιείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στον πόλεμό της με τον Μαρινάκη.
Από την άλλη μεριά, η πλευρά Μαρινάκη εγκαταλείπει σιγά σιγά και τα τυπικά προσχήματα: Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟ, από την αρχή της χρονιάς, παραβιάζει όποιον νόμο υπάρχει αλλά τα κανάλια, οι εφημερίδες και τα sites που ανήκουν στον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός…δεν ξέρουν, δεν είδαν, δεν άκουσαν. Την επόμενη μέρα της ήττας του Ολυμπιακού στο final 4 το πρωτοσέλιδο όλων των μέσων του Μαρινάκη μιλούσε για το «νέο Καραϊσκάκη» που θα φτιάξει με «δικά του λεφτά ο Βαγγέλης». Την επόμενη της ήττας στον 1ο τελικό τα ίδια μέσα είχαν πρωτοσέλιδο τα τρόπαια του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο. Οι Αγγελόπουλοι με ανακοίνωσή τους «αδειάζουν» παίκτες και προπονητή αλλά ο Μιλτιάδης ανεβάζει στα Μ.Κ.Δ. «Με τον Μπαρτζώκα»! Την επόμενη μέρα των οργίων του Γιαννακόπουλου στο ΣΕΦ η εφημερίδα Sportday, του «κλίματος» Μαρινάκη, είχε ένα μικρούλι χτύπημα: «Ένταση στο ΣΕΦ λόγω χυδαίων συνθημάτων». Την παραμονή της …Βρουτσιάδας, με την οποία αηδίασε το Πανελλήνιο, η Sportday κυκλοφόρησε με ολοσέλιδη φωτογραφία Μαρινάκη και τίτλο «Εθνική Ενότητα».
Ταυτόχρονα κυκλοφορεί πια παντού η λέξη «μαρίνα». Δεν πρόκειται για κάποια κοπέλα, πρόκειται ουσιαστικά για την εκμετάλλευση της παραλίας που βρίσκεται μπροστά από το ΣΕΦ. Μαζί με το γήπεδο μπάσκετ και το κολυμβητήριο, και με το Καραϊσκάκη απέναντι, τα σχέδια μιλούν για ένα φαραωνικό έργο που αποτελεί το αντικείμενο του πόθου του Μαρινάκη. Αυτήν την ανάσα νοιώθουν οι Αγγελόπουλοι που, στρυμωγμένοι στα σχοινιά εγκατάλειψαν στο γραφείο του Βρούτζη τους λεονταρισμούς και συνυπόγραψαν την «ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος». Και αν χάσουν το πρωτάθλημα, που είναι και το πιθανότερο για αγωνιστικούς και όχι μόνο λόγους, η ανάσα αυτή θα γίνει πολύ καυτή.
Ω ναι, υπάρχει κι ένα κράτος!
Σε αυτόν τον πόλεμο των βουβαλιών, μόνο οργή μπορεί να προκαλεί η στάση του κράτους: Έρμαιο των μεγαλοπαραγόντων, διασύρεται δημόσια με λεονταρισμούς που μετατρέπονται σε προσκυνήματα. Η απόφαση για διακοπή αυτού του εκτρώματος είναι βέβαιο πως θα συναντούσε την επιδοκιμασία της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας και θα απέφερε πολιτικά οφέλη. Όμως το κεφάλαιο ελέγχει αυτά τα πολιτικά ανδρείκελα. Την ίδια στιγμή χωρίς κανένα πρόβλημα χαρίζουν δημόσια περιουσία αμύθητης αξίας εμφανίζοντας μάλιστα το χάρισμα ως «προσφορά στον αθλητισμό». Για να είμαστε δίκαιοι, η οργή δεν μπορεί να στρέφεται μόνο κατά της κυβέρνησης. Όταν χαρίστηκε το ΟΑΚΑ στον Γιαννακόπουλο είδατε κάποιες αντιδράσεις; Κάποιες ανακοινώσεις από το ΚΚΕ και τη Νέα Αριστερά, περισσότερο για την τιμή των όπλων. Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε τον πρώτο διδάξαντα ενώ αν διαμαρτυρόταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γελούσαν και τα δέντρα στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και τα τσιμέντα της ΟΠΑΠ ΑΡΙΝΑ.
Μια ελπίδα θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι παίκτες. Κορυφαίου επιπέδου αθλητές και πάμπλουτοι, δεν θα … πεινούσαν αν αντιδρούσαν από κοινού στην μετατροπή τους σε κρέας στις αρένες των αφεντικών. Δυστυχώς, ψυχή και σώματι ενταγμένοι στο σύστημα, απλώς αποθεώνουν τους «υπέροχους λαούς».
Τέλος, η μοναδική ελπίδα δεν είναι άλλοι από τους φιλάθλους. Θα ήταν αληθινή επανάσταση η αηδία αυτή να συνεχιστεί σε άδεια γήπεδα και με ελάχιστη τηλεθέαση. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, όσα βλέπουμε στην κοινωνία σε πολύ σοβαρότερα ζητήματα αντανακλώνται και στα γήπεδα. Οι «νικητές» θα αποθεώσουν τον «μάγκα» πρόεδρο και οι ηττημένοι θα αναζητούν έναν …πιο «μάγκα». Το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο του Γιαννακόπουλου είναι η πιο χαρακτηριστική απεύθυνση της άρχουσας τάξης προς όλους μας. Παντοδύναμη, ανεξέλεγκτη μας δηλώνει ευθέως πως θα βιάσει ό,τι αγαπάμε, την ίδια μας τη ζωή.
Ζητείται ελπίς, ζητείται απάντηση…
