Παρά τις διαφωνίες γύρω από τις ανθρωπολογικές και ιστορικές θεωρίες που σχετίζονται με την έννοια της «σημιτικής» και των «σημιτικών λαών», παραμένει γεγονός ότι αυτή η ταξινόμηση υπήρξε αντικείμενο πολιτικών ερμηνειών και ιδεολογικής χρήσης επί δεκαετίες, ιδιαίτερα από το σιωνιστικό κίνημα, που την περιόρισε ώστε να εξυπηρετήσει το αποικιακό του σχέδιο, χρησιμοποιώντας την ως φόβητρο και εργαλείο καταστολής κάθε κριτικής κατά της ισραηλινής κατοχής.
Πολλές ιστορικές και ανθρωπολογικές μελέτες επισημαίνουν ότι οι Χαναναίοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη γη της Παλαιστίνης εδώ και χιλιάδες χρόνια, ανήκουν στους πρώτους σημιτικούς λαούς και ότι οι σημερινοί Παλαιστίνιοι αποτελούν τη φυσική τους συνέχεια. Ακόμη και ένα μέρος του εβραϊκού πληθυσμού στην πρώιμη ιστορία κατοικούσε αυτήν τη γη ως μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού, πριν την άφιξη των σιωνιστικών αποικιακών κυμάτων από την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη –κυρίως χαζαρικής και ασκενάζικης καταγωγής– που αποτέλεσαν αργότερα τον πυρήνα του σιωνιστικού σχεδίου, χωρίς οργανική πολιτισμική ή φυλετική σχέση με αυτήν τη γη.
Για άλλη μια φορά, η προπαγάνδα και το φόβητρο του σιωνιστικού κινήματος και του κράτους κατοχής επιστρέφουν μέσα από την παλιά πύλη του «αντισημιτισμού», για να δικαιολογήσουν τα συνεχιζόμενα εγκλήματά τους. Τελευταίο παράδειγμα, η περιγραφή από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον Ντόναλντ Τραμπ της επίθεσης κατά εργαζομένων στην ισραηλινή πρεσβεία στην Ουάσινγκτον ως «αντισημιτική ενέργεια», παρότι επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό από Αμερικανό πολίτη, πριν καν ολοκληρωθεί η έρευνα.
Αυτή η στρεβλή και επαναλαμβανόμενη χρήση του όρου στοχεύει στη διαστρέβλωση της αλήθειας και την αναχαίτιση της αυξανόμενης διεθνούς αλληλεγγύης προς την Παλαιστινιακή υπόθεση, ιδίως μετά την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους από περισσότερες χώρες και τη διεύρυνση της διεθνούς απομόνωσης της κυβέρνησης Νετανιάχου – ακόμα και στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Τώρα, οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας και άλλοι επίσημοι θεσμοί θα αξιοποιήσουν τον «Διεθνή Συνασπισμό για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος», του οποίου τη νομική βάση συνέβαλε να διαμορφώσει ο Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία, ώστε να ποινικοποιήσουν κάθε κριτική στην ισραηλινή πολιτική με την πρόφαση του «αντισημιτισμού». Ένας νόμος που σκοπίμως συγχέει την κριτική σε ένα αποικιοκρατικό σχέδιο με το μίσος κατά ενός λαού ή θρησκείας – παρότι οι Εβραίοι, όπως και οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι, δεν αποτελούν «λαό» με την εθνολογική έννοια.
Το Ισραήλ παρουσιάζει τους Εβραίους ως «θύματα της Ιστορίας», παραπέμποντας διαρκώς στο Ολοκαύτωμα, αγνοώντας το γεγονός ότι αυτό το έγκλημα, όσο φρικτό και αν ήταν, δεν στόχευε μόνο τους Εβραίους, αλλά και άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των φτωχών Εβραίων της Ευρώπης – οι οποίοι υπήρξαν θύματα της συνεργασίας μεταξύ σιωνιστικών ελίτ και του ναζιστικού καθεστώτος, όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα της «Συμφωνίας Χααβάρα» του 1930, που στόχευε στην προώθηση της μετανάστευσης Εβραίων στην Παλαιστίνη για την ίδρυση αποικιακού κράτους που εξυπηρετούσε τον δυτικό ιμπεριαλισμό.
Σήμερα, αυτές οι αφηγήσεις καταρρέουν ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Η πραγματική φύση του ισραηλινού αποικιοκρατικού καθεστώτος γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη, ενώ επιχειρείται και πάλι σύγχυση μέσω θρησκευτικών αφηγήσεων και παραπλανητικών όρων ή ακόμη και μέσω μυστικών επιχειρήσεων που έχουν στόχο να ερεθίσουν την κοινή γνώμη ώστε να κατασταλεί κάθε αντιστασιακή φωνή ενάντια στα εγκλήματα κατοχής.
Αλλά ποιος είναι πραγματικά «σημίτης»; Και ποιος είναι ο εχθρός του σημιτισμού; Αν επιστρέψουμε στις ιστορικές και γλωσσολογικές ρίζες, βλέπουμε ότι οι «σημιτικοί λαοί» περιλαμβάνουν Άραβες και Εβραίους της περιοχής αυτής. Οι Άραβες, και μεταξύ αυτών οι Παλαιστίνιοι, είναι οι αυθεντικοί σημιτικοί λαοί αυτής της γης. Αντιθέτως, οι περισσότεροι ηγέτες του σιωνιστικού σχεδίου προέρχονται από περιοχές εκτός Ανατολής και δεν έχουν καμία πολιτισμική ή ιστορική σχέση με τη γη αυτή.
Η εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους, η στέρηση του δικαιώματος επιστροφής, ο καθημερινός θάνατος και ξεριζωμός τους δεν αποτελούν μόνο εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας – αλλά στην ουσία τους είναι εγκλήματα κατά του ίδιου του σημιτισμού. Εμείς, οι γνήσιοι σημιτικοί απόγονοι αυτής της γης, σκοτωνόμαστε στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «υπεράσπισης του σημιτισμού».
Πολλοί διανοούμενοι έχουν αναγνωρίσει αυτόν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα της σιωνιστικής ιδεολογίας. Μεταξύ αυτών, ο διεθνιστής στοχαστής και ηγέτης της σοσιαλιστικής επανάστασης Βλαντίμιρ Λένιν, ο οποίος στο έργο του για το «εβραϊκό ζήτημα» χαρακτήρισε τον σιωνισμό ως «τον κύριο εχθρό του σημιτισμού», διότι «αποπροσανατολίζει τη συνείδηση των εργαζομένων Εβραίων από τον ταξικό αγώνα και χρησιμοποιεί τη θρησκεία και τον παραμορφωμένο εθνικισμό για να υπηρετήσει ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και να τους στείλει να αποικίσουν ξένες πατρίδες αντί να απελευθερωθούν στις δικές τους κοινωνίες».
Αυτός ο ακριβής χαρακτηρισμός του σιωνισμού, με τον οποίο συμφωνώ, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για κίνημα απελευθέρωσης, αλλά για αντιδραστικό αποικιοκρατικό σχέδιο που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του κατοχικού καθεστώτος, υπό το πρόσχημα της «εβραϊκής θυματοποίησης», ενώ αξιοποιεί την κατηγορία του «αντισημιτισμού» για να φιμώσει κάθε επικριτική φωνή – ακόμη και αν προέρχεται από Εβραίους, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ σήμερα.
Η πραγματική γενοκτονία, το σύγχρονο Ολοκαύτωμα, διαπράττεται σήμερα στην Παλαιστίνη. Εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο, η Γάζα υφίσταται πόλεμο εξόντωσης, με μαζικές σφαγές, χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, καταστροφή ολόκληρων γειτονιών και καταυλισμών – το ίδιο και στη Δυτική Όχθη. Παιδιά, σχολεία, νοσοκομεία βομβαρδίζονται. Τρόφιμα, νερό και φάρμακα εμποδίζονται. Ο παλαιστινιακός λαός εντός του Ισραήλ ζει υπό καθεστώς ρατσιστικής υπεροχής και θεσμικής καταπίεσης. Και η διεθνής κοινότητα σιωπά ή συναινεί, όπως πράττουν ορισμένες αποικιοκρατικές δυνάμεις.
Η αντίσταση σε αυτά τα εγκλήματα, η αποκάλυψη της υποκρισίας και η υπεράσπιση των απαράγραπτων δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού λαού –που αναγνωρίζονται από όλες τις διεθνείς συνθήκες και οργανισμούς– δεν είναι «αντισημιτισμός». Είναι στην ουσία τους υπεράσπιση του αληθινού σημιτισμού, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση, την απελευθέρωση, τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Το ερώτημα λοιπόν προς τον Τραμπ και τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου, καταζητούμενο από τη διεθνή δικαιοσύνη, είναι:
Ποιος είναι πραγματικά ο «αντισημίτης»;
Είναι αυτός που αγωνίζεται για την ελευθερία του λαού του στη γη του, ή εκείνος που σκοτώνει στο όνομα της Ιστορίας και της Τορά, δικαιολογώντας το Ολοκαύτωμα του 21ου αιώνα και τη γενοκτονία μέσω κατασκευασμένων μύθων και φθηνών αφηγημάτων;
