Όλες οι δικτατορίες, βασίζονται στην βία, στον εξευτελισμό των ηρώων που σηκώνουν τις σημαίες της αξιοπρέπειας. Ένα πόνημα του Αργεντινού Πάκο Ουρόντο που γράφτηκε λίγες εβδομάδες μετά την Χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή. Θα μπορούσε να είχε γραφτεί για την χούντα των συνταγματαρχών.
Επιμέλεια: Κώστα Ήσυχος
Ένας άντρας κυνηγημένος, μια
ολόκληρη οικογένεια, ένας πολιτικός οργανισμός, μια πόλη ή μια χώρα.
Υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση δεν είναι η απληστία,
αλλά ο έμπορος με τις τιμές του, με την επιβολή των κανόνων του παιχνιδιού. Οι επιχειρηματίες, η αστυνομία, ο στρατός
με την επιβολή των κανόνων του παιχνιδιού. Να γιατί
αυτός ο άνθρωπος, αυτή η πόλη, αυτή η οικογένεια, αυτή η
οργάνωση, αυτή η χώρα αισθάνονται διωγμένοι. Επιπλέον, αρχίζουμε
να διώχνουμε ο ένας τον άλλον, να “δίνουμε” ο ένας τον άλλον,
να δυσφημούμε ο ένας τον άλλον και μαζί, με τη σειρά τους, βάλθηκαν να καταδιώξουν
χίμαιρες, για να ξεχάσουμε τις εφικτές προσδοκίες·
Περιθωριοποιούν την οδυνηρή ελπίδα. Έτσι
μπήκε όλη η χώρα
στο ανώτατο επίπεδο δίωξης: την
παράνοια, αυτή την
εκλεπτυσμένη αναζήτηση για πρόσωπα
διωκόμενα ιστορικά και πολιτιστικά. Αυτή είναι η θλιβερή ιστορία των ανθρώπων, ηττημένων μιας εποχής αλλά νικητές στο διάβα της ιστορίας. Εξαθλιωμένων οικογενειών, αποδεκατισμένων οργανώσεων.
Η φλόγα που σβήνει χωρίς τον άνεμο, ο αέρας
που φυσάμε χωρίς αγάπη, οι έρωτες που μαραίνονται
για τη μνήμη της αγάπης που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Για την νίκη των επόμενων.
