ΘΕΩΡΙΑ (128)
Με τα 200 χρόνια του Μαρξ ασχολείται ο Economist στο τεύχος του της 5 Μάη 2018. Το άρθρο, με το χαρακτηριστικό τίτλο, «Επανεξετάζοντας τον Μαρξ. Δεύτερη φορά φάρσα. Διακόσια χρόνια μετά τη γέννησή του ο Μαρξ παραμένει απροσδόκητα αναφορικός»[1], συνδυάζει την αναγνώριση ότι ο Μαρξ ήταν μια ιδιοφυία με τις αντιδραστικές συκοφαντίες ότι επρόκειτο κατόπιν όλων για μια «μοχθηρή ιδιοφυία», που αν είχε λείψει ο κόσμος θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερος.
Οι μεταμορφώσεις διανοουμένων και ιδεολογικών ρευμάτων που συνδέθηκαν με το 1968
Μία εβδομάδα πριν από τον αποφασιστικό, δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, την άνοιξη του 2007, ο Νικολά Σαρκοζί μετέτρεψε την κεντρική πολιτική ομιλία του, στο Παρίσι, σε παθιασμένο, ιδεολογικό λίβελο εναντίον του… Μάη του ’68!
Πώς γίνεται, από την κληρονομιά του κομμουνιστικού κινήματος, από ένα βασικό κορμό αντιλήψεων εν γένει μαρξιστικό, να ξεπηδάνε όλες οι δυνατές παραλλαγές εναλλακτικής κοινωνικής θεωρίας;
Ο θάνατος του Στίβεν Χόκινγκ δεν προσφέρεται για τους συνηθισμένους πανηγυρικούς, με τους οποίους τονίζεται η μεγαλοσύνη και τα προτερήματα του εκλιπόντος.
Το νέο βιβλίο του Θανάση Βακαλιού βάζει δυο αλληλένδετα ζητήματα ή ίσως ένα που περιλαμβάνει δυο αντιθετικές όψεις, τα οποία συνοψίζει και ο τίτλος του – Ο Άνθρωπος ως Υπερβατικό Ον και το Πρόβλημα του Μέτρου (εκδ. Εύμαρος).
1. Κεντρικό γνώρισμα της φιλοσοφικής σκέψης του Λένιν και της προσωπικότητάς του ως επαναστάτη είναι η ενότητα της θεωρίας με την πράξη. Αυτή η ενότητα διατηρείται και εμπλουτίζεται διαρκώς σε όλο το έργο του. Βρίσκεται πίσω όχι μόνο από την καθοδήγηση της επανάστασης του Οκτώβρη, αλλά από όλη την πολιτική του δράση και τις επεξεργασίες του: την προβληματική της δημοκρατικής επανάστασης το 1905, την πολεμική στον μενσεβικισμό και το ρεφορμισμό, την ανάλυση του ιμπεριαλισμού, την προβληματική της σοσιαλιστικής μετάβασης μέσω της ΝΕΠ, μετά το 1920, και τη θεωρία του για το κόμμα.
Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί εισήγηση στην ημερίδα για την Οκτωβριανή επανάσταση που διοργανώθηκε στις 7/12/2017
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί εισήγηση που κατατέθηκε στην εκδήλωση που διοργάνωσε στις 7 Δεκεμβρίου ο Όμιλος Μαρξιστικών Ερευνών, με το Σύλλογο Διάδοσης Μαρξιστικής Σκέψης Γ. Κορδάτος, τον ΜΑΧΩΜΕ, τον Όμιλο Επαναστατικής Θεωρίας και τα περιοδικά Ουτοπία και Μαρξιστική Σκέψη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν το κορυφαίο γεγονός του 20ού αιώνα. Η κοσμοϊστορική σημασία της φαίνεται από το γεγονός ότι και ο αστικός Τύπος στα 100χρονά της προβαίνει σε εκτενή αφιερώματα, εχθρικού κατά κανόνα χαρακτήρα. Πρόσφατα, για παράδειγμα τα Νέα είχαν ένα μεγάλο ένθετο, που αν εξαιρέσουμε 2-3 κείμενα, ήταν εντελώς άθλιο. Σε μια επιγραμματική κρίση, αν κουρευόμασταν όλοι οι παριστάμενοι, οι τρίχες που θα μαζεύαμε θα ήταν λιγότερες από όσες περιέχονται στο συγκεκριμένο αφιέρωμα.
Περίληψη
Ποιες οι αιτίες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις χώρες του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και πιο ειδικά στην Σοβιετική Ένωση; Ποια η σημασία αυτής της παλινόρθωσης ; Πως είναι δυνατόν αυτή να αποφευχθεί στο μέλλον μέσα από μια διαφορετική από τότε διαλεκτική παραγωγικών δυνάμεων, παραγωγικών σχέσεων σε συνδυασμό με την ουσιαστικοποίηση του δημοκρατικού περιεχομένου του σοσιαλισμού ; Σε αυτά τα ερωτήματα γίνεται προσπάθεια να δοθεί απάντηση σε αυτό το άρθρο.
Περίληψη του κειμένου που ακολουθεί παρουσιάστηκε στην εκδήλωση με θέμα «Η οκτωβριανή επανάσταση και η επίδρασή της στο εργατικό κίνημα», που διοργανώθηκε από το Σύλλογο Γιάννη Κορδάτο, το Kommon και τον Εργατικό Αγώνα, στις 13 Νοεμβρίου
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
-
Αζόφσταλ: «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας», των Γ. Φ. Τσίκολη και Π. Παπαδομανωλάκη
-
«Mεσολόγγι» το Αζόφσταλ; Ντροπή! Του Βασίλη Σιώκου
-
Influencers στην υπηρεσία της CIA, του Νίκου Γουρλά
-
Η νεαρή, μορφωμένη εργατική τάξη των ΗΠΑ συνδικαλίζεται και τρομάζει το κεφάλαιο, του Γιάννη Βολιάτη
-
Τα πανεπιστήμια δε χρειάζονται Αστυνομία!
-
Η «επανάσταση των γιών»: Η ταραγμένη δεκαετία του ΄60 στη Δυτική Γερμανία ή Το γερμανικό 1968 (μέρος α’) Άλεξ Κάντζιας – Ρόντε
-
Σε Ελλάδα και Κύπρο απορρίπτουν την πολιτική ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και των κυβερνήσεων τους για την Ουκρανία! του Λεωνίδα Βατικιώτη
-
H «τέλεια καταιγίδα» στα Πανεπιστήμια
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.