Πηγή: Kosmodromio
Όλα όσα συμβαίνουν από την 7η Οκτωβρίου και μετά, μοιάζουν να είναι πολύ καλά ωριμασμένα μέσα στην ισραηλινή κοινωνία.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου «τι θα γίνει αν οι Παλαιστίνιοι δεν θέλουν να φύγουν από τη Γάζα;» η γηραιά κυρία απαντά: «όχι όχι! θέλουν να φύγουν. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι) δεν θέλουν να ζήσουν στην κόλαση!»
- Ερώτηση: «Αυτό για το οποίο μιλάτε, μοιάζει με σχέδιο για εθνοκάθαρση».
- Απάντηση: «Μπορείτε να το πείτε εθνοκάθαρση, να το πείτε απαρτχάιντ, πείτε το όπως θέλετε. Επιλέξτε εσείς τον χαρακτηρισμό».
Η κυρία που δίνει την συνέντευξη ονομάζεται Ντανιέλα Βάις (Daniella Weiss). Είναι στέλεχος του υπερεθνικιστικού, ορθόδοξου σιωνιστικού κόμματος των εποίκων της Δυτικής Όχθης, Γκους Εμουνίμ («το μπλοκ των πιστών»). Έχει ιδρύσει το κίνημα εποίκων Ναχαλά, το οποίο βοηθάει νέους εποικιστές (αυτούς που επισήμως ονομάζονται «παράνομοι εποικιστές» να εγκατασταθούν. Κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας που εξαπολύθηκε μετά την 7η Οκτωβρίου, οργάνωνε νυχτερινές «βαρκάδες» για να απολαύσουν τα παιδιά των εποίκων το θέαμα της φλεγόμενης Γάζας και πρωτοστατεί σε πρωτοβουλίες εποικισμού της. Έχει στην πλάτη της μια σειρά καταδίκες από την ισραηλινή δικαιοσύνη για βιαιοπραγίες. Και τον Ιούλιο του 2024 καταδικάστηκε από τον (σούπερ φιλοϊσραηλινό) Καναδά για πρόκληση και άσκηση βίας εναντίον Αράβων κατοίκων της Δυτικής Όχθης (η οποία, να θυμίσουμε, θεωρείται διεθνώς ως παράνομα κατεχόμενη, καθώς παραβιάζει τα όρια της πράσινης γραμμής που τέθηκαν μετά τον πόλεμο του 1967).
Πολλοί όταν άκουσαν την είδηση ότι η καλή αυτή κυρία προτάθηκε από το Ισραήλ για βραβείο Νόμπελ, θεώρησαν ότι πρόκειται για φάρσα κάποιου αντισιωνιστικού τρολ. Όμως όχι. Πράγματι είναι υποψήφια για Νόμπελ, με το σκεπτικό ότι «η δράση της στη Δυτική Όχθη προστάτευσε την περιοχή από μεγαλύτερη βία».
Προ ημερών, οι εκτός ελέγχου δολοφονικές συμμορίες της Weiss συνέλαβαν και κακοποίησαν τον έναν εκ των σκηνοθετών της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας Nootherland. Τον Παλαιστίνιο Χαμπντάν Μπαλάλ (οι άλλοι δύο είναι ο Παλαιστίνιος Μπάσελ Άντρα και ο Εβραίος Γιουβάλ Αμπραχάμ). Ο Μπαλάλ έχει απαχθεί και αγνοείται η τύχη του (όσο ακόμα γράφονταν αυτές οι γραμμές). Η ταινία είναι ντοκιμαντέρ χωρίς μυθοπλασία και κινηματογραφεί απλώς πώς ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε το χωριό της Δυτικής Όχθης έδιωξε τους κατοίκους, κατεδάφισε σχολείο, τζαμί, σπίτια, τα πάντα και εγκατέστησε Εβραίους εποίκους. Η ταινία κινηματογραφεί απλώς γεγονότα που συνέβησαν πριν την 7η Οκτωβρίου. Γεγονότα καθημερινής ρουτίνας για τα 75 χρόνια της ισραηλινής κατοχής.
Πριν λίγες μέρες, το Ισραήλ παραβίασε την κατάπαυση του πυρός και μέσα σε μια νύχτα δολοφόνησαν 400 ανθρώπους, εκ των οποίων 180 παιδιά, που «απειλούσαν» την ασφάλεια του Ισραήλ. Κατέστρεψαν και το τελευταίο νοσοκομείο της Γάζας και ανέβασαν και βιντεάκια με τους στρατιώτες τους να κοροϊδεύουν και να χασκογελάνε. Απαγόρευσαν την είσοδο της ανθρωπιστικής βοήθειας. Έκοψαν το ρεύμα και το νερό. Ο Τραμπ, με τις μισές του αλήθειες και τις τεράστιες δεσμεύσεις απέναντι στους Αμερικανοεβραίους χρηματοδότες του, κυρίως την πολύ-εκατομμυριούχο Μαριάμ Έντελμαν, έδωσε το πράσινο φως για αυτήν τη δολοφονική επιχείρηση. Η δε Ευρώπη, η Ευρώπη η υπεύθυνη για τους διωγμούς των Εβραίων επί αιώνες και για το Ολοκαύτωμα, σήμερα καταδιώκει ανελέητα ως «αντισημιτισμό» την κάθε διαμαρτυρία για το έγκλημα που συντελείται μπροστά τα μάτια της Ανθρωπότητας. Η Ευρώπη του Διαφωτισμού και του φιλελευθερισμού είναι πολύ απασχολημένη (για πολλοστή φορά άλλωστε) με τον επανεξοπλισμό της κατά της Ρωσίας.
Μέσα σε αυτούς τους πολεμικούς καπνούς, δεν φαίνεται η Γάζα, ούτε η Δυτική Όχθη. Μέσα στις πολεμικές ιαχές της πολεμόχαρης Ευρώπης, δεν ακούγονται οι θρήνοι και οι κραυγές από το μεγάλο έγκλημα του αιώνα μας. Η ντροπή ίσως έλθει, αν έλθει, αργότερα. Και πάντα για τους λάθους λόγους.
Οι σιωνιστές έκαναν ήδη από νωρίς τη μεγάλη διπλή στρατηγική επένδυση. Το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ κυρίως και από κοντά του Ηνωμένου Βασιλείου και των λοιπών ευρωπαϊκών δυνάμεων. Η δύναμη αυτού του λόμπι και η σκανδαλωδώς αντισυνταγματική του ανάμειξη στα εσωτερικά των ΗΠΑ, έχει καταστήσει όμηρό της την αμερικανική πολιτική ελίτ. O Τζον Τζ. Μερσχάιμερ (John Mearsheimer) τα αναλύει αυτά στο σχετικό βιβλίο του. Όποιος είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή πρόκειται για πρακτορείο ξένης δύναμης, τον έφαγε το σκοτάδι. Ένας εξ αυτών λεγόταν Τζον Κένεντι. Τώρα που άνοιξαν τα επτασφράγιστα αρχεία της δολοφονίας του, θα δούμε πόσο βαθιά αντέχει η αμερικανική κοινωνία να φτάσει η έρευνα. Διότι η επένδυση που αναφέραμε πιο πάνω είναι διπλή.
Μεγάλος σύμμαχος και υποστηρικτής του εβραϊκού λόμπι, είναι οι Χριστιανοί σιωνιστές, οι Ευαγγελιστές, που όχι απλώς πιστεύουν ότι η επικράτηση του Ισραήλ είναι το αναγκαίο βήμα για την ανέγερση του Τρίτου Ναού και την έλευση του Μεσσία (!), αλλά απαιτούν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να έχει ως αδιαπραγμάτευτη σταθερά της την στήριξη του Ισραήλ. Και για όσους ανεμίζουν την ψευδή σημαία ότι δήθεν ο αντισιωνισμός είναι «αντισημιτισμός», ας θυμίσουμε ότι τουλάχιστον το 10% των σιωνιστών που υπάρχουν στον κόσμο δεν είναι Εβραίοι. Και το νέο και ελπιδοφόρο στοιχείο είναι οι νέοι Εβραίοι της Αμερικής που ευαισθητοποιούνται και αρνούνται να γίνεται αυτή η γενοκτονία στο όνομά τους. Και μαζί τους πάρα πολλοί από τους επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος ή άμεσοι απόγονοί τους.
Πλέον όλο και περισσότερες φωνές στην Αμερική, ακόμα και Ρεπουμπλικανοί και οπαδοί του Τραμπ, καταγγέλλουν με παρρησία ότι το περίφημο America first είναι στην πραγματικότητα Israel first. Διότι η υποστήριξη του σιωνιστικού μορφώματος υπερβαίνει συχνά τα ίδια τα αμερικανικά συμφέροντα, των οποίων προπύργιο είναι το ισραηλινό κράτος. Για χάρη του Ισραήλ, διαλύθηκαν τρεις χώρες στην περιοχή (Λίβανος, Ιράκ, Συρία) με αμερικανική εμπλοκή. Ποιος ξεχνά τις δηλώσεις Νετανιάχου, πριν τον πόλεμο στο Ιράκ; Βεβαίωνε τότε ο πρωθυπουργός της «μόνης Δημοκρατίας» στη Μέση Ανατολή, πως «εγγυάται ότι η τρομοκρατία θα τερματιστεί, αν πληγεί το Ιράκ και ανατραπεί η ηγεσία του». Το αποτέλεσμα γνωστό. Τώρα λέει το ίδιο για το Ιράν. Εάν και αυτή τη φορά εμπλακεί η Αμερική σε πόλεμο με το Ιράν, ίσως έχουμε μια παγκόσμια ανάφλεξη όχι εκεί που την «περιμένει» (την «προκαλεί» είναι το σωστό ρήμα) η ευρωπαϊκή παρασυναγωγή, η «συμμαχία των προθύμων», όπως ονομάζεται αυτή η σταυροφορία του νέου Μπρανκαλεόνε.
Ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη είναι το Ισραήλ. Όχι ο Νετανιάχου. Το Ισραήλ. Η στρατηγική του Ισραήλ είναι η εξασθένιση όλων των χωρών στην ευρύτερη περιφέρειά του. Αυτό είναι απαραίτητο τόσο για την επίτευξη του ελάχιστου όσο και του μέγιστου των ισραηλινών επιδιώξεων. Το ελάχιστο είναι η ασφάλειά μιας αποικίας εποικιστών επί ενός ξένου εδάφους, το οποίο καταπάτησαν και συντηρούν με τη βία. Ασφάλεια που απαιτεί την συστηματική εθνοκάθαρση των ιθαγενών, οι οποίοι αποτελούν το ήμισυ του πληθυσμού και πολλαπλασιάζονται ταχύτερα από τους εποίκους. Το μέγιστο είναι το σχέδιο του Μείζονος Ισραήλ. Η επέκταση των συνόρων. Τα σύνορα του Ισραήλ είναι πάντα προσωρινά· δεν περιγράφονται από κάποιο σύνταγμα, καθόσον σύνταγμα δεν υπάρχει. Τα σύνορα του Ισραήλ είναι εκείνα που ο στρατός του μπορεί δια της βίας να ελέγχει, έξω από εκεχειρίες, συμφωνίες και συμβάσεις, έξω από διεθνές δίκαιο.
Στη δε Συρία, έσπευσε η Δύση να πανηγυρίσει την κατάρρευση του φιλορωσικού καθεστώτος Άσαντ και να αναγνωρίσει επίσημα ως νέα νόμιμη εξουσία έναν κοινό και επικηρυγμένο τρομοκράτη ισλαμιστή. Ναι από αυτούς τους ισλαμιστές που «απεχθάνεται» η Δύση και τους θεωρεί -και ορθά- ως εχθρούς του πολιτισμού. Βεβαίως το νέο καθεστώς άρχισε τις σφαγές των ετεροδόξων, κάνοντας αυτό που πάντα ήξερε καλά να κάνει. Οπότε το Ισραήλ, το οποίο έχει το ίδιο εισβάλει και βομβαρδίζει τη Συρία, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και καταγγέλλει τη Συρία για γενοκτονία! Φυσικά η καταγγελία είναι ορθή. Ορθή άλλωστε είναι και η καταγγελία της Τουρκίας για την γενοκτονία του Ισραήλ! Όλες οι αναθεωρητικές δυνάμεις, με χαιρεκακία δείχνουν με το δάχτυλο η μία την άλλη, για αυτά που κάνουν και οι ίδιοι.
Και η πολιτισμένη μας Δύση; Όσον αφορά τον τρομοκράτη Τζολάνι, μιλάει για εκκαθάριση από «κατάλοιπα» του παλαιού καθεστώτος. Για δε το Ισραήλ, για δικαίωμα «αυτοάμυνας» απέναντι σε νήπια που όταν μεγαλώσουν θα γίνουν τρομοκράτες. Για τη Δύση τρομοκράτες δεν είναι ούτε ο κουστουμαρισμένος ισλαμιστής ούτε οι φρενοβλαβείς με τα κιπά που επαίρονται για την κραιπάλη της φρίκης δια της οποίας θρησκεύονται. «Τρομοκράτης» είναι ο φοιτητής του πανεπιστημίου Κολούμπια Μαχμούτ Χαλίλ, ο οποίος συνελήφθη, κρατείται σε άγνωστο μέρος και απειλείται με απέλαση, παρόλο που έχει πράσινη κάρτα. Με ανάρτησή του ο Τραμπ μάλιστα τον ειρωνεύτηκε: «Σαλόμ Μαχμούτ. Είναι μόνον η αρχή. Θα ακολουθήσουν και άλλοι».
Στην Ευρώπη επίσης καταστολή, φίμωση και απολύσεις για όποιον τολμήσει να πει αυτό που όλοι βλέπουν και δια της σιωπής τους επιδοκιμάζουν. Το Ισραήλ, λοιπόν, όχι μόνον είναι η μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά είναι και η μεγαλύτερη απειλή γιατην ελευθερία γνώμης, λόγου, έκφρασης στη «δημοκρατική» Δύση. Για ό,τι δηλαδή έχει απομείνει από αυτά. Το μόνο καλό σε όλη αυτή την άθλια και ντροπιαστική ιστορία είναι ο εκφυλισμός και η αυτοακύρωση της έννοιας «αντισημιτισμός». Ποιος πλέον φοβάται μήπως χαρακτηριστεί «αντισημίτης», όπως εννοεί τον όρο η Μοσάντ και οι δυτικοί συνοδοιπόροι της;
Γιατί όμως λέμε πως το πρόβλημα είναι το Ισραήλ και όχι μόνον ο εγκληματίας πρωθυπουργός του; Μήπως δεν υπάρχουν σε όλη τη χώρα διαδηλώσεις εναντίον του; Μήπως δεν έχουν χωριστεί οι Ισραηλινοί πολίτες στα δύο; Υπέρ και εναντίον του; Υπάρχει μια πικρή αλήθεια, την οποία δεν θέλαμε να δούμε, μέσα στην πλάνη μας και την αισιοδοξία μας, όσοι βλέπαμε με ελπίδα τις μεγάλες κινητοποιήσεις διαρκείας εναντίον του Νετανιάχου πριν την 7η Οκτωβρίου. Όλη αυτή η ταραχή είναι μια εσωτερική διαίρεση των αποικιοκρατών σιωνιστών και διόλου -με ελαχιστότατες και στατιστικά ασήμαντες εξαιρέσεις -δεν έθεσε το μεγάλο πρόβλημα της δήθεν δημοκρατικής χώρας: ο μισός πληθυσμός που κατοικεί στην επικράτεια δεν έχει πλήρη δικαιώματα του πολίτη.
Λιγότερο από το ένα τρίτο των Παλαιστινίων είναι Ισραηλινοί πολίτες με περιορισμένα δικαιώματα. Και περισσότεροι από τα δύο τρία δεν είναι πολίτες καμίας χώρας. Αυτοί είναι νομικά ανύπαρκτοι. Είναι όχι πολίτες β΄ κατηγορίας όπως οι πρώτοι, αλλά ό,τι ήταν οι Εβραίοι επί Χίτλερ: Unter menschen (υπάνθρωποι). Καμία ενσυναίσθηση δεν μπορεί να λειτουργήσει προς το απολύτως αλλότριο. Μπορούν να συλλαμβάνονται χωρίς κατηγορία, να φυλακίζονται, να βασανίζονται, να φονεύονται, χωρίς καμία εξήγηση, καμία λογοδοσία. Αυτό είναι το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα. Σε αυτό συναινεί όλος ο Εβραϊκός πληθυσμός. Όσοι νομίζαμε πως η φιλελεύθερη φλυαρία των «αριστερών» σιωνιστών είχε το παραμικρό νόημα, η μετά την 7η Οκτωβρίου κατάσταση ήλθε να μας προσγειώσει.
Πριν δυο μήνες, μια τακτική αρθρογράφος της εφημερίδας Haaretz έγραψε πως το Ισραήλ σήμερα μοιάζει σαν να παίζει σε ταινία του Ταραντίνο. Ο Ντοστογιέβσκι μας έμαθε πως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Ο Ταραντίνο μας έμαθε πως το έγκλημα εκδίκησης είναι όμορφο! Οι Ισραηλινοί λοιπόν γίναμε -γράφει η Καρολίνα Λάντσμαν (Carolina Landsmann)- ένα έθνος «Inglourious Basterds», που μεθούν από ηδονή δολοφονώντας και πανηγυρίζοντας για αυτό. Και πιστεύουν πως αυτή η «ομορφιά» θα τους «σώσει». Όπως γράφει: αίμα, σεξ και χάρμπου-ντάρμπου (πρόκειται για ένα άθλιο τραπ κομμάτι που είναι σταθερά πρώτο τα τσαρτς του Ισραήλ, και παρακινεί τους στρατιώτες να σφάξουν χωρίς έλεος όλους τους Παλαιστίνιους). Στο ίδιο πνεύμα γράφουν και οι Hanin Majadli, Falah Saab και Gideon Levy.
Όλο το Ισραήλ και όχι μόνον ο Νετανιάχου, διότι μόνον 1,8% των ερωτηθέντων απάντησαν πως οι βομβαρδισμοί στη Γάζα είναι κάπως υπερβολικοί. Οι υπόλοιποι υποστήριξαν είτε ότι είναι τόσοι όσο πρέπει είτε ότι είναι πολύ μικρής έκτασης! Μια κοινωνία όπου ποσοστό άνω του 60% υποστηρίζει ότι οι κρατούμενοι πρέπει να υφίστανται βιασμό στις φυλακές και οι υπόλοιποι είναι απλώς υπέρ των «κλασικών» βασανιστηρίων. Μια κοινωνία σαν αυτή είναι απλώς αηδιαστικά αρρωστημένη. Οι συγκρίσεις με την Γερμανία του Χίτλερ αδικούν κατάφωρα την δεύτερη. Διότι οι ναζιστές έκρυβαν με μεγάλη προσοχή μέχρι την τελευταία στιγμή τα αίσχη τους. Αυτοί τα επιδεικνύουν, καμαρώνουν, επιζητούν επιβράβευση, την οποία και έχουν προφανώς από τους φίλους και οικείους τους και από αυτό το φανταστικό τέρας που φαντάζονται ως Θεό τους (αποκλειστικά δικό τους) και πλέον προχωρούν ακάθεκτοι προς ένα ακόμα Νόμπελ Ειρήνης!
Όλα όσα συμβαίνουν από την 7η Οκτωβρίου και μετά, μοιάζουν να είναι πολύ καλά ωριμασμένα μέσα στην ισραηλινή κοινωνία. Όλοι μοιάζουν σαν έτοιμοι από καιρό να απελευθερώσουν χωρίς φρένο και χαλινό, αυτό που πάντα ένιωθαν βαθιά μέσα τους: οι ιθαγενείς είναι κατώτερα όντα και πρέπει να πεθάνουν όλοι. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Είναι όμως η πρώτη φορά που το παρακολουθούμε σε απευθείας μετάδοση, το χειροκροτούμε, το επιβραβεύουμε και καταδικάζουμε όποιον ψελλίσει μισή κουβέντα. Πώς ακούγεται αυτό που έλεγε ως «αμάχητο» επιχείρημα σε συνέντευξή του στέλεχος της ισραηλιτικής κοινότητας εδώ: για φανταστείτε να φτιάξουν πυρηνικά οι φανατικοί ισλαμιστές! Για τους θρησκόληπτους δολοφόνους παιδιών του Ισραήλ, δεν χρειάζεται να φανταστούμε τίποτα. Διαθέτουν ήδη 200-400 πυρηνικές κεφαλές.
