Διαβάζουμε στον Τύπο ότι ο αγρότης που με τις αποκαλύψεις του προκάλεσε την ευρωπαϊκή έρευνα, καταγγέλλει ότι «στη Νίσυρο έχουν δηλώσει στην κορυφή του βουνού… ρόκα και όλο το υπόλοιπο νησί το νοικιάζουν από ένα μοναστήρι και το κάνουν βοσκότοπο».
«Μία σύζυγος πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ νοίκιαζεγύρω στις 3.000 ελιές σε 600 μέτρα έκταση του αεροδρομίου της 112 Πτέρυγας Μάχης, και εισέπραξε επιδοτήσεις ποσού 120.000 ευρώ ετησίως από το 2019 έως το 2023. Δεν διέθετε ούτε στοιχειώδη εξοπλισμό ούτε μηχανήματα»!
Επιφανής η νίκη των ραντιέρηδων και του παρασιτισμού της ελληνικής οικονομίας που 10 χρόνια μετά την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, φαίνεται πως όλοι οι κονδυλοφόροι των ΜΜΕ ξέχασαν τις τότε εκστρατείες τους περί ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα και της παραγωγής αγαθών με προστιθέμενη αξία.
Επιβεβαιώνεται διαρκώς ότι κλέβουν παντού ασύστολα. Ακόμα και το Ελεγκτικό Συνέδριο απηύδησε με την κυβέρνηση για τις δημόσιες συμβάσεις και προμήθειες, ενώ η Ελλάδα καταδικάστηκε επίσης μόλις πρόσφατα για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και ήρθε πρώτη στον πληθωρισμό και τελευταία στη Δικαιοσύνη.
Στην έκθεση ελέγχου για την περίοδο 1.7.2023 έως 31.12.2024 το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν βρήκε τίποτα το σωστό, παρά μόνο παραλείψεις, παρατυπίες και καραμπινάτες παρανομίες, στους 2.601 φακέλους που ερεύνησε. Πρόκειται ουσιαστικά για το εγχειρίδιο της κλεπτοκρατίας της κυβέρνησης και του συστήματος Μητσοτάκη.
Εν τω μεταξύ συνεχίζεται αμείωτη η καταιγίδα αποκαλύψεων στο διαδίκτυο, το τρολάρισμα από τους χρήστες, οι γελοιογραφίες και η viral εικόνα του Βορίδη με τη γίδα στην πλάτη. Σα να ξορκίζουν έτσι την γενική πολιτική και κοινωνική σήψη που έχει μολύνει τη χώρα και που ξεκινάει από πολύ ψηλά (από τον Πρωθυπουργό), διαπερνάει όλο το «άριστο» επιτελείο του και καταλήγει στον τελευταίο αγρότη.
Ενδιαμέσως και στη μέγγενη της επιβίωσης, βιοπαλαιστές γεωργοί και κτηνοτρόφοι υπόκεινται στη γενική ληστεία του τελευταίου μισού αιώνα από τις τράπεζες και τα εμπορικά και μεταποιητικά μονοπώλια που καλύπτονται όπως-όπως από τις επιδοτήσεις της ΚΑΠ.
Με τούτα και με κείνα οι εμποροβιομήχανοι εξασφαλίζουν την κερδοφορία τους απρόσκοπα, συμπιέζοντας τις τιμές στον αγρότη.
Όμως οι αγρότες πλέον κατεβαίνουν στην Αθήνα (όταν και εάν κατεβαίνουν) όχι για να απαιτήσουν μια άλλη πολιτική ενίσχυσης του πρωτογενούς τομέα, ή να συγκρουστούν με τη χυδαία πολιτική της κυβέρνησης στον γεωργικό τομέα, ή δημιουργίας αξιόπιστων και δημοκρατικά ελεγχόμενων συνεταιρισμών κλπ., αλλά για να ζητήσουν τις επιδοτήσεις που αργούν να εκταμιευθούν και τις εκλογές κερδίζει όποιος τάζει «όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά».
Θυμάστε το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ; Εκσυγχρονίστε το, για να φτάσουμε στο «όλα τα λεφτά για όλα τα κεφάλια αιγοπροβάτων και βοοειδών», «όλα τα λεφτά για όλες τις ρίζες, έστω και …ρόκας ή χασισοφυτείας»!
Έτσι εξηγείται δυστυχώς το γιατί η λεβεντογένα Κρήτη άλλαξε τρία χρώματα μέσα σε 10 χρόνια:
Από πράσινη, ροζ και από κει βαθύ μπλε.
Αποδείχθηκε ότι το σύστημα κινήθηκε με «σύστημα» και ότι οι επιδοτήσεις κατευθύνθηκαν στοχευμένα στις περιοχές που έπρεπε να κερδηθούν εν όψει των ευρωεκλογών, πέραν των κομματαρχών και των ημετέρων.
Έτσι η Δεξιά λειτούργησε με ιστορική ταξική επίγνωση, ενισχύοντας το ατομικό συμφέρον των ψηφοφόρων της και όχι φυσικά το συλλογικό συμφέρον της κοινωνίας.
Είναι φανερό πως η Κυβέρνηση βρίσκεται προς ώρας σε πανικό και νευρικότητα, γιατί φαίνεται να μη δούλεψανπλήρως τα αμορτισέρ, ούτε έγινε δυνατόν να αποσοβηθούν οι εκβιασμοί του παρασκηνίου καιτα συμφέροντα να ξεπέρασαν το όριο και κάθε κόκκινη γραμμή, κινούμενα ανταγωνιστικά μεταξύ τους, πληρώνοντας και την αλαζονεία της που γιγαντώθηκε λόγω της έλλειψης οργανωμένου κινήματος και αριστερής αντιπολίτευσης.
Όμως βαθύτερα γνωρίζει ότι με τέτοια διευρυμένη και διαρκώς ανανεούμενη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, ο κατηγορούμενος για κακούργημα υπουργός της Μάκης Βορίδης, κέρδισε στον αγώνα του για ιδεολογική νίκη κατά της αριστεράς που είχε εξαγγείλει εδώ και χρόνια.
Πράγματι μια κατακερματισμένη κοινωνία σε προσωπικά συμφέροντα, απογοητευμένη από κάθε συλλογικό αγώνα και κάθε πολιτική ηγεσία (τί ειρωνεία, γιορτάζουμε ακριβώς τα 10 χρόνια από το κερδισμένο δημοψήφισμα που ηττήθηκε), αλλά και διαβρωμένες συνειδήσεις που ηγούνται στα επιμέρους κοινωνικά μέτωπα, είναι έτοιμες να δεχθούν και τους επόμενους εκβιασμούς. Είτε λέγονται μεταλλαγμένοι σπόροι, είτε αποδοχή της γενικευμένης αλλαγής όλων των αγροτικών καλλιεργειών σε τουριστικό προϊόν.
Πριν αναφερθούμε ειδικότερα στην μπόχα που αναδύεται από τα σκάνδαλα της άσκησης εξουσίας του επιτελικού κράτους της οικογένειας Μητσοτάκη, αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε τον γενικό κίνδυνο που ελλοχεύει:
Την απορρόφηση των πολιτικών κραδασμών που δημιούργησε το τελευταίο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ μέσω μιας «απολίτικης φλυαρίας», έναν δήθεν δημοσιολογούντα χυλό που περιλαμβάνει υπερπληροφόρηση, μπρουτάλ διαλόγους των διαφόρων «Γκρουεζίστας» τύπου «Φραπέ» και «Χασάπη», πολιτικούς διαξιφισμούς τύπου «Βούλτεψη» κατά «εκπροσώπου τύπου του Πασόκ» ή «Σύριζα» για το ποιος ευθύνεται για τα περισσότερα σκάνδαλα επί της διακυβέρνησής του.
Το «πάντα έτσι συνέβαινε», το όποιος «δεν ζει στην αυλή της εξουσίας» θα βρεθεί χαμένος, βρίσκεται δυστυχώς στο στόμα των πολιτών.
Γι’ αυτούς τους λόγους οι βουλευτές της ΝΔ δεν είναι έξαλλοι για την ουσία του σκανδάλου. Δεν είναι εξοργισμένοι γιατί με ψευδείς δηλώσεις και πρωτοφανείς αλχημείες μοιράστηκαν στους «γαλάζιους» παράνομα ευρωπαϊκές επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά γιατί μοιράστηκαν τα εκατομμύρια σχεδόν αποκλειστικά στην Κρήτη και όχι και στις δικές τους περιφέρειες!
Έτσι έχουν δημιουργήσει μείζον πολιτικό ζήτημα στο Μαξίμου, αρνούμενοι να υποστούν την πολιτική ευθύνη και φθορά αυτοί που δεν «έγλυψαν ούτε κόκκαλο» από τα εκατομμύρια που αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους.
«Εμείς καλούμαστε και πάλι να σηκώσουμε το βάρος της υπεράσπισης της κυβέρνησης και του κόμματος και εκείνοι μοίραζαν τα λεφτά στην Κρήτη» λένε με θυμό οι «ριγμένοι» βουλευτές της ΝΔ.
Το Μαξίμου φαίνεται να μην μπορεί να κρατήσει αποστάσεις από την ίδια την πορεία του σκανδάλου, ούτε οι δηλώσεις άγνοιας του Κ. Μητσοτάκη να γίνονται πιστευτές από τον οποιονδήποτε, καθώς φαίνεται να γνώριζε πολύ καιρό τη δράση της «εγκληματικής οργάνωσης» που λυμαίνονταν τα ευρωπαϊκά χρήματα με πρωταγωνιστές κυβερνητικούς και κρατικούς αξιωματούχους, «γαλάζιους» βουλευτές και κομματικά στελέχη της ΝΔ(ΟΠΕΚΕΠΕ: Επιστολή στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία που «καρφώνει» Μπρατάκο, Παπασταύρου, Βορίδη, Αυγενάκη).
Το ερώτημα των πρόωρων εκλογών επανέρχεται εφόσον οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να έχει τρωθεί ανεπιστρεπτί η αξιοπιστία της κυβέρνησης και τα ποσοστά δεν προοιωνίζουν σε καμία περίπτωση αυτοδυναμία. Πόσο μάλλον που δεν υπάρχει χρόνος και η πολιτική υπεροχή που θα επέτρεπε αλλαγή εκλογικού νόμου.
Το σημαντικότερο όμως είναι να γίνει κατανοητό στον κόσμο το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.
Από τη δικογραφία των 2.800 σελίδων της ευρωπαίας εισαγγελέως για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν προκύπτει πού και εις βάρος τίνος θα οδηγηθούν τελικά οι εξελίξεις
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία των ερευνών, επιβλήθηκε στην Ελλάδα, διοικητικό πρόστιμο 415 εκατ. ευρώ, το οποίο αφορά κυρώσεις που σχετίζονται με κακοδιαχείριση και ελλιπείς ελέγχους την περίοδο 2016-2023. Το πρόστιμο βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς αποτελεί την «ποινή» γιατί η Ελλάδα δεν οργάνωσε το σύστημα ελέγχων στο οποίο είχε συμφωνήσει με την ΕΕ (Πηγή: Protagon.gr).
Καθώς οι έλεγχοι συνεχίζονται, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών εκτιμούν ότι το επικείμενο πρόστιμο μπορεί να αυξηθεί και να ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ αλλά το τελικό ύψος θα εξαρτηθεί από το εύρος των παρατυπιών που θα εντοπιστούν. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 0,5% του ΑΕΠ, άρα είναι δημοσιονομικά υπολογίσιμο(Πηγή: Protagon.gr).
Επομένως το τελευταίο αυτό σκάνδαλο (μετά τις υποκλοπές, το ναυάγιο στην Πύλο και την εγκληματική αντιμετώπιση των μεταναστών, το έγκλημα διαχείρισης του δυστυχήματος της αμαξοστοιχίας στα Τέμπη, την ακρίβεια, την κατάρρευση του ΕΣ, τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, τον έλεγχο των ΜΜΕ και της Δικαιοσύνης, την ακρίβεια και τον μη έλεγχό της κ.λπ.) πράγματι εκθέτει τη διαφθορά της Κυβέρνησης και την ανικανότητά της να προωθήσει έναν στοιχειώδη αστικό έλεγχο και εκσυγχρονισμό.
Μπορούμε λοιπόν να ελπίζουμε ότι όλα αυτά θα ρίξουν την Κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ή τουλάχιστον μπορεί κανείς να περιμένει μια δικαιότερη κατανομή των ενισχύσεων από τα ευρωπαϊκά κονδύλια (που είναι κοινωνικοί πόροι και όχι δώρο) για να καλυφθούν ανάγκες πραγματικές της κοινωνίας και της οικονομίας;
Φυσικά και όχι.
Κανένα κόμμα έστω μιας κάποιας σοσιαλδημοκρατίας διαθέτει διαφορετική στρατηγική ή άλλη γενική πολιτική για τα λαϊκά στρώματα στις παρούσες συνθήκες. Και κανένα κόμμα δεν εμπνέει για άσκηση μιας τίμιας φιλολαϊκης πολιτικής έστω και υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε εποπτεία μέχρι το 2060).
Πολύ δε περισσότερο δεν υπάρχει ένα δημοκρατικό σχέδιο που να έχει εκπονηθεί μετά από συνεργασία και να είναι βγαλμένο από τα βιώματα και την πραγματικότητα του λαϊκού παράγοντα και των οργανώσεών του.
Χωρίς να υποτιμούμε ότι η διαφθορά στη χώρα έχει γίνει αφόρητη με καταθλιπτικές συνέπειες στη συνείδηση του λαού και κυρίως της νεολαίας, ότι κατασπαταλούνται και γίνονται βορά στα στόματα του αδηφάγου πολιτικού συστήματος και των ημετέρων του, πόροι αναγκαίοι για μια ανάσα της κοινωνίας και του λαού, πρέπει να εξηγήσουμε πειστικά ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να επιτευχθούν κατά κάποιον τρόπο τα παραπάνω.
Κι αν κάτι πέφτει ως ευθύνη στους ώμους μας, σε όσους από μας θεωρούμε ότι ανήκουμε στην ριζοσπαστική αριστερά κομμουνιστικής αναφοράς και στις συλλογικότητες που ομοίως αναφέρονται στο ίδιο πλαίσιο, είναι η συνεχής και συνεπής προσπάθεια συμμετοχής και δημιουργίας κινήματος που θα θέσει τους όρους πτώσης της Κυβέρνησης της δεξιάς, όρους πολύ μακριά από κείνους που συντελούν στην αναπαραγωγή του συστήματος.
Μέχρι λοιπόν να κατορθώσουμε να έχουμε πανελλαδικά συλλαλητήρια τέτοιου όγκου και εύρους όπως εκείνα του Φεβρουαρίου και Μαρτίου του 2025 που διοργανώθηκαν επ’ αφορμή το δυστύχημα – έγκλημα των Τεμπών, με αιτήματα μιας άλλης συνολικά κυβερνητικής πολιτικής και ταυτόχρονα να έχουν γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας τα πολιτικά μορφώματα εκείνα που θα σηκώσουν το βάρος της διακυβέρνησης, οφείλουμε να δίνουμε το παρόν σε κάθε κοινωνική πρωτοβουλία που τείνει στην παραπάνω κατεύθυνση, όσο επίπονο κι αν είναι αυτό.
