ΤΟΜΕΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ & ΝΕΕΟΙ/ΝΕΕΣ ΓΙΑ ENA ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ – Πρωτοβουλία για μια ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Για το φοιτητικό κίνημα…
Το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται εδώ και ένα μήνα σε έναν μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στο νέο πολυνομοσχέδιο που επιχειρεί να παρακάμψει το σύνταγμα μέσω ενός νόμου, διαλύει ό,τι είχε απομείνει από το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και όσες δημοκρατικές κατακτήσεις διατηρούνταν εντός του. Ένας αγώνας με καταλήψεις σε εκατοντάδες σχολές πανελλαδικά, με μαζικότατες κινητοποιήσεις και πορείες, με αποκορύφωμα το πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 8/2 στην Αθήνα που κατέληξε σε ένα μαζικότατο πανελλαδικό συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων στην Νομική. Το κέντρο της Αθήνας πλημμύρισε με χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, μαθητές και εκπαιδευτικούς, που έδειξαν ότι το σύνολο της κοινωνίας είναι ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης! Χαιρετίζουμε όσους και όσες αγωνίζονται τόσες βδομάδες μέσα από τους συλλόγους τους, τις ομοσπονδίες και τα σωματεία τους για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Το πολυνομοσχέδιο βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση, ενώ εκτιμάται ότι θα ψηφιστεί μέχρι το τέλους του μήνα, αρχές του επόμενου. Η απάντηση από πλευράς φοιτητικού κινήματος δόθηκε από πολύ νωρίς, λίγες μέρες μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων. Οι κυλιόμενες καταλήψεις υπερψηφίζονται με πολύ μεγάλη συμμετοχή, ίσως την μεγαλύτερη μετά τις συνελεύσεις του ‘06-‘07. Η κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς να αντιμετωπίσει αυτόν τον ξεσηκωμό. Το αρχικό της αφήγημα περί συναίνεσης της κοινωνίας σε αυτό το νομοσχέδιο, καταρρίφθηκε από την ίδια την πραγματικότητα και δεν κατάφερε να πείσει ούτε το δικό της κοινό. Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να τους εκθέσει, να διεκδικήσει και να κερδίσει την ορατότητα του και να θέσει στον δημόσιο λόγο τα πραγματικά προβλήματα και τις αγωνίες του κόσμου της εκπαίδευσης. Η επιστράτευση της τακτικής της συκοφάντησης μέσω των ΜΜΕ, της καταστολής και της τρομοκρατίας, είτε μέσω της ευθείας παρέμβασης της αστυνομίας σε καταλήψεις, είτε μέσω απειλών για εισαγγελικές παρεμβάσεις τόσο για φοιτητές όσο και καθηγητές, φαίνεται αντίστοιχα να μην τρομοκρατούν κανέναν και οι σύλλογοι βρίσκονται ακόμα σε κινηματική τροχιά. Ακόμα και η αξιοποίηση του απεργοσπαστικού μηχανισμού της τηλεξεταστικής έχει βρει σοβαρά εμπόδια και δεν εφαρμόζεται καθολικά από τα ιδρύματα. Χαρακτηριστικές είναι και οι ανακοινώσεις μια σειράς συλλόγων μελών ΔΕΠ, πόσο μάλλον και η απόφαση της ΠΟΣΔΕΠ, για στάση εργασίας από τις ηλεκτρονικές εξετάσεις! Παρόλα αυτά τίθεται ως βασικό ερώτημα το πως θα μπλοκαριστεί αυτό το μέτρο που τίθεται εκβιαστικά προς πολλούς καθηγητές. Οι ίδιοι οι ΦΣ που αγωνίζονται ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα διασφαλίσουν μέσω της παρέμβασής τους στις διοικήσεις και στους καθηγητές, ότι κανείς δε θα παρακάμψει τις αποφάσεις τους!
Η κυβέρνηση έχει κάνει σαφώς βήματα πίσω, καθυστερώντας αρκετά το χρονοδιάγραμμα της, αφού με βάσει τις δηλώσεις του προηγούμενου διαστήματος το πολυνομοσχέδιο θα έπρεπε να ήταν ήδη νόμος. Ταυτόχρονα υιοθετεί και πιο αμυντικό λόγο, παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο σαν ‘’ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης’’, προσπαθώντας να αποκρύψει ακόμα περισσότερο, μέχρι και στο λόγο της, την παράκαμψη του άρθρου 16 και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Παρόλου που μπορούμε να μιλάμε για νίκες αυτή τη στιγμή από πλευράς του φοιτητικού κινήματος, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε την αυτοδυναμία της κυβέρνησης της ΝΔ, όσο οδεύουμε προς την κατάθεση. Η μάχη σίγουρα δεν έχει τελειώσει ακόμα και αν το νομοσχέδιο κατατεθεί στην βουλή και γίνει προσπάθεια να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί!
Θεωρούμε πως η επιτυχία μέχρι τώρα του φοιτητικού κινήματος, με την μαζικοποίηση και την διάρκεια που έχει δείξει, πέρα από την συνδικαλιστική δουλειά και τον πολιτικό λόγο των σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια, οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Αρχικά η αντιδραστικότητα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου (αντισυνταγματική κίνηση), αλλά και η ιστορικότητα του και πως το φοιτητικό κίνημα το έχει αντιπαλέψει στο παρελθόν, χτίζοντας συνειδήσεις στην ελληνική κοινωνία, παίζουν κομβικό ρόλο. Ταυτόχρονα όμως, η συγκυρία που διανύουμε, με την ολομέτωπη επίθεση της Νέας Δημοκρατίας και την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια του κόσμου και ειδικότερα της νεολαίας, έπαιξαν κομβικό ρόλο. Οι αγώνες της νεολαίας και δη της φοιτητιώσας, έχουν δείξει διαχρονικά ότι μπορούν να συμπυκνώσουν την διάχυτη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, όπως συμβαίνει και τώρα στο τοπίο των μειωμένων, έως αρνητικών προσδοκιών που έχουν διαμορφώσει οι αντιδραστικές πολιτικές των τελευταίων χρόνων.
Ο αγώνας που δίνεται έχει κέντρο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ωστόσο θεωρούμε ότι κρύβει στο εσωτερικό του και έχει την δυνατότητα να αναπτύξει μεγαλύτερες δυναμικές και εκτός του φοιτητικού κινήματος. . Άλλωστε η σύγκρουση που διεξάγεται πάνω στις έννοιες του δημόσιου και του ιδιωτικού αποτελεί διαιρετική τομή για την ελληνική κοινωνία, κάτι που αποτυπώθηκε και στην κρατική δολοφονία των Τεμπών αλλά αναδεικνύεται καθημερινά μέσα από μια σειρά καθημερινών ζητημάτων (ενέργεια, υγεία κτλπ). Τέλος, θεωρούμε καταλυτικό το ρόλο της ενωτικής κατεύθυνσης που έχει ακολουθηθεί σχεδόν από την αρχή μεταξύ των δυνάμεων των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ, στην οποία συμπαρέσυραν και τις δυνάμεις της ΚΝΕ/ΠΚΣ. Η απόληξη ήταν τα κοινά αγωνιστικά πλαίσια στις Γενικές Συνελεύσεις και τα ενιαία συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων(με τις επιμέρους διαφοροποιήσεις), τα οποία έδωσαν μια νέα πνοή και προοπτική νίκης στο κίνημα. Η συμπόρευση των αγωνιστικών δυνάμεων η συγκέντρωση της δύναμης, είναι αυτά που κάνουν τα κινήματα δυναμικά, μαζικά, πολύμορφα και τελικά νικηφόρα.
Για τα γεγονότα στις 8/2…
Βασική προϋπόθεση βέβαια, αποτελούν και οι όροι με τους οποίους γίνεται αυτή η συμπόρευση εντός του κινήματος. Οι εκφυλιστικές εικόνες από την πανελλαδική κινητοποίηση στις 8/2 με τις βίαιες οργανωτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών δυνάμεων είναι καταδικαστέες και δίνουν την δυνατότητα στην κυβέρνηση να ενισχύσει το χυδαίο αφήγημα που προσπαθεί να διαμορφώσει για το φοιτητικό κίνημα και τις διαδικασίες του. Είναι απαράδεκτο να συμβαίνουν αυτά στο όνομα των φοιτητικών συλλόγων, κάτι που αποτελεί και την πλήρη εργαλειοποίηση αυτών. Αυτές οι πρακτικές δεν έχουν σχέση με την υγιή πολιτική διαπάλη που οφείλει να γίνεται εντός των φοιτητικών συλλόγων, με στόχο το φοιτητικό κίνημα να βγει ακόμα πιο δυνατό. Η ηγεμονία εντός του κινήματος δεν κρίνεται με οργανωτικούς όρους, αλλά με όρους πολιτικούς σε σχέση με το ποιο αφήγημα και ποιος σχεδιασμός μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικός καινικηφόρος. Είναι κάτι που κρίνεται στο πεδίο των μαζών και όχι με οργανωτικούς όρους και μικροηγεμονισμούς.
Η ΚΝΕ/ΠΚΣ το τελευταίο διάστημα έχει βρεθεί σε ένα δύσκολο τοπίο όπου έχει δεσμευτεί στην συμπόρευση με τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ και στην κλιμάκωση του αγώνα, ενώ παράλληλα ο κόσμος που εκπροσωπεί δεν είναι προετοιμασμένος για αυτή την κατάσταση και εμφανίζει πιο συντηρητικά χαρακτηριστικά. Αποτύπωση της παραπάνω θέσης, αποτελεί η στάση της ΚΝΕ/ΠΚΣ σε μια σειρά από συλλόγους, όπου προχώρησε σε αναδίπλωση και επιχείρησε να βάλει φρένο στις πολυήμερες καταλήψεις ιδρυμάτων(Ιατρική Θεσσαλονίκης, Ψυχολογία Φλώρινας). Κυρίως όμως αποτυπώνεται στην στάση της σχετικά με τις τηλεξεταστικές, όπου αντί να πάρει ξεκάθαρη θέση ότι αποτελεί ένα εργαλείο καταπάτησης των αποφάσεων των ΦΣ και πρέπει με κάθε τρόπο να το εμποδίσουμε, αδιαφορεί ή το παρουσιάζει ακόμα και ως νίκη του φοιτητικού κινήματος. Για αυτό τον λόγο το τελευταίο διάστημα είχε προχωρήσει στην δημιουργία προκλήσεων και σκηνικών έντασης σε διάφορες πόλεις και σχολές, με απώτερο σκοπό να προκαλέσει κάποια διευρυμένη οργανωτική αντιπαράθεση, βλέποντας την ως μια διέξοδο, είτε διαχωρισμού με τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ, είτε για να δικαιολογήσει μελλοντικά μια στροφή αποκλιμάκωσης του αγώνα.
Οι προκλήσεις αυτές έρχονται ως συνέχεια προηγούμενων γεγονότων οργανωτικής αντιπαράθεσης, αλλά ακόμα περισσότερο βρίσκουνε χώρο εξαιτίας των ταυτοτικών χαρακτηριστικών αντίληψης, περί επίλυσης πολιτικών ζητημάτων με οργανωτικούς όρους. Οι ευθύνες βαραίνουν και την πολιτική δύναμη που επιλέγει να απαντήσει με αυτούς τους όρους, με αποτέλεσμα άθελα ή μη να ενισχύει την παραπάνω κατεύθυνση διαχωρισμού και την οπισθοχώρηση του κινήματος. Οι οργανωτικές αντιπαραθέσεις και η οργανωτική επιβολή εντός του κινήματος δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στους συλλόγους, και αφορούν καθαρά μικροηγεμονισμούς. Σε μια περίοδο όπου το κράτος και η κυβέρνηση έχουν οξύνει την επίθεση στους αγώνες μας μέσω της καταστολής, όπως φάνηκε με την απόπειρα εκκένωσης της κατάληψης του ΦΣ Νομικής στην Κομοτηνή από τα ΜΑΤ, αλλά και την προσαγωγή 8 συνδικαλιστριών/των και μέλη ΦΣ για την ανάρτηση πανό στο Σύνταγμα, χρειάζεται να στρέψουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την μάχη. Η παραπάνω επιλογή συμβάλλει μόνο στην αποδιάρθρωση του φοιτητικού κινήματος και στον αποπροσανατολισμό της συζήτησης εντός των φοιτητικών συλλόγων. Δεν βλέπει την δυνατότητα του κινήματος να βγει νικηφόρο και ιεραρχεί την αυτοτέλεια και την ανάπτυξη του πολιτικού τους χώρου. Το διακύβευμα αυτής της περιόδου είναι τεράστιο και η συζήτηση εντός των Γενικών Συνελεύσεων χρειάζεται να εμβαθύνει, γύρω από το πως θα οργανωθεί το φοιτητικό κίνημα και πως θα οξύνει τον αγώνα του. Λογικές αυτοσυγκρότησης, οι οποίες ντύνονται με τον μανδύα της θυματοποίησης, σέρνουν το κίνημα στην εσωστρέφεια και εν τέλει στην αποκλιμάκωση.
Από την άλλη η επιλογή αποχώρησης από ένα πανελλαδικό συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων είναι καταστροφική για το κίνημα. Λογικές περιχαράκωσης και απομόνωσης στο όνομα της υγιούς αντιπαράθεσης, αλλά μακριά από τα μαζικά αμφιθέατρα, συμβάλλουν στην περαιτέρω κατεύθυνση διάσπασης και αποκλιμάκωσης του φοιτητικού κινήματος και αποσκοπούν απλά στην αυτοσυγκρότηση.
Η συμπόρευση διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων και αντιλήψεων θα οδηγήσει σε πολιτικές διαφωνίες εντός του φοιτητικού κινήματος. Αυτές οφείλουν να ανοίγονται στην βάση των Φοιτητικών Συλλόγων, εντός των μαζικών αμφιθεάτρων και να οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι να συμβάλλουν στην υπέρβασή τους. Η υγιής διαπάλη εντός του κινήματος λειτουργεί προωθητικά για αυτό και το θέτει σε καλύτερες θέσεις μάχης, και αυτό οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε. Οι συντονιστικές επιτροπές κατάληψης, οι Γενικές Συνελεύσεις και τα συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων αποτελούν το πραγματικό πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διαπάλης, όπου κρίνεται εν τέλει και η ηγεμονία στο φοιτητικό κίνημα. Εκεί οφείλουν να επιλύονται οι διαφωνίες, είτε αφορούν την διάταξη των πανό, είτε την εκλογή αιρετού και ανακλητού εκπρόσωπου για την μεταφορά της τοποθέτησης στο συντονιστικό ΓΣ και καταλήψεων.
Για την συνέχιση του αγώνα…
Καλούμε όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις να βαδίσουν σε αυτή την βάση, με στόχο την κλιμάκωση του αγώνα ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου. Παραμένει αναγκαία η συμπόρευση όλων των μαχόμενων δυνάμεων για να οξύνουμε την αντιπαράθεση απέναντι σε Υπουργείο – κυβέρνηση – ΕΕ, να δώσουμε την μάχη ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια που αποτελεί μάχη προάσπισης του δημόσιου δωρεάν δημοκρατικού πανεπιστημίου. Χρειάζεται το φοιτητικό κίνημα να κλιμακώσει τον αγώνα και τα μέσα πάλης του, να δώσει απάντηση στις προκλήσεις της κυβέρνησης και των αντιδραστικών διοικήσεων που πιστεύουν ότι με τα ΜΑΤ και με ηλεκτρονικές εξεταστικές θα μας εμποδίσουν! Σε αυτή την βάση συνεχίζουμε να επιδιώκουμε την διαμόρφωση κοινών αγωνιστικών πλαισίων στις συντονιστικές επιτροπές κατάληψης και στις ΓΣ, το κάλεσμα κοινών πορειών πανελλαδικά, την συγκρότηση ενός ενιαίου Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων με όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους.
Να δώσουμε την μάχη της γενιάς μας, για ενιαία και ισχυρά πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματαπου θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή και σταθερή θέση εργασίας, για ανθρώπινη καθημερινότητα και ρυθμούς σπουδών, για δωρεάν φοιτητικές παροχές και μέριμνα. Για μια εκπαίδευση Δημόσια, Δωρεάν με ουσιώδη δημοκρατικά κεκτημένα που θα επιτρέπουν στο Φοιτητικό Κίνημα να έχει λόγο για το πανεπιστήμιο αλλά και για τι αυτό παράγει και προάγει. Για να μην περάσει η κατάργηση του συντάγματος με έναν νόμο. Για να αντιστρέψουμε το βέλος, να δώσουμε κουράγιο και να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση μιας νέας λαϊκής συλλογικής αυτοπεποίθησης που θα σπάει την μιζέρια και την αδράνεια στις οποίες είναι βυθισμένες οι υποτελείς τάξεις. Να μείνει και αυτό το κίνημα στο βιβλίο της ιστορίας, πλάι στα υπόλοιπα νικηφόρα φοιτητικά κινήματα της ιστορίας, ενάντια στον ν.815 το ’79, στο νόμο Κοντογιαννόπουλου το 90’-91’, στην αναθεώρηση του Αρ.16 το 06’-07’. Το χρωστάμε σε όσους πέρασαν, σε εμάς αλλά και στις επόμενες γενιές. Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να κερδίσουμε και θα το κάνουμε!
