Η ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Οι Ευρωεκλογές στις 9 Ιουνίου διεξάγονται ενώ ζούμε εδώ και μήνες την κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή με την εμπλοκή του Ιράν και την ολοκλήρωση στη Ράφα, του εγκλήματος της γενοκτονίας, που μετρά ως τώρα πάνω από 35.000 νεκρούς από το Ισραήλ, ενάντια σε εκατομμύρια Παλαιστίνιους που προσπαθεί να τους καταστήσει πρόσφυγες απωθώντας τους έξω από τη Γάζα.
Σε όλα αυτά έχει την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ με την παροχή πολεμικού εξοπλισμού, ως το βέτο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ ενάντια στην ίδρυση και αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους.
Η Ευρωπαϊκή ήπειρος είναι διχασμένη με τον πόλεμο στα Ανατολικά της, στην Ουκρανία, να έχει ήδη συμπληρώσει δύο χρόνια.
Οι ΗΠΑ κερδίζουν από την υπάρχουσα κατάσταση με την διακοπή των οικονομικών σχέσεων της ΕΕ με τη Ρωσία και με την επέκταση του ΝΑΤΟ επεκτείνουν την πολιτική τους κυριαρχία.
Η χώρα μας εμπλέκεται άμεσα με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που θέτει τη χώρα μας στην υπηρεσία των πολεμικών σχεδιασμών των ΗΠΑ ΝΑΤΟ και ΕΕ σε όλη την περιοχή.
Με την αναβάθμιση των Αμερικανικών βάσεων στη Σούδα, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη, η χώρα μας γίνεται κόμβος προώθησης πολεμικού υλικού των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προς την Ουκρανία και οι βάσεις των ΗΠΑ στη χώρας μας στόχοι πιθανών αντιποίνων.
Η ΕΕ συμμετέχει στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή και τους ενισχύει αναπτύσσοντας την πολεμική της βιομηχανία. Η χώρα μας συμμετέχει σε ένα κυνήγι εξοπλισμών, ενταγμένη σε αυτούς τους σχεδιασμούς, που επιβαρύνουν τη ζωή των πολιτών με σκληρές πολιτικές λιτότητας, ενώ παράλληλα αυξάνουν τους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας στην περιοχή μας.
Πρόσφατη είναι η άκρως επικίνδυνη απόφαση χωρών του ΝΑΤΟ, ανάμεσα τους Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, να δηλώσουν τη βούλησή τους όπλα του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιηθούν ως και εκατοντάδες χιλιόμετρα κατά στόχων στο εσωτερικό της Ρωσίας. Η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου πλησιάζει και η ανάγκη για αντιπολεμικό κίνημα καθώς και για σοβαρές πρωτοβουλίες ειρήνευσης είναι επιτακτικές. Το ζήτημα αυτό αποκρύπτεται ή υποβαθμίζεται από τα ΜΜΕ και δεν υπάρχει ψηλά ή και καθόλου στην ατζέντα των κομμάτων πριν τις Ευρωεκλογές.
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΕ
Η ΕΕ βρίσκεται σε καθεστώς ουσιαστικά οικονομικής ύφεσης, στρατιωτικοποίησης και επέκτασης της πολεμικής βιομηχανίας κυρίως στη Γερμανία.
Η οικονομία της ΕΕ το 2023 έχασε τη δυναμική της, μεταξύ των άλλων, εξ αιτίας, της χαμηλής εξωτερικής ζήτησης, της αυστηρότερης νομισματικής πολιτικής, του υψηλότερου κόστους ζωής και του πληθωρισμού.
Δυνατότητα ανάκαμψης στο ορατό μέλλον δεν φαίνεται να υπάρχει. Αντίθετα υπάρχει επιστροφή στο σύμφωνο σταθερότητας και επιμονή στις πολιτικές συνεχιζόμενης λιτότητας.
Δεν υπάρχει σύγκλιση των χωρών-μελών, αλλά επεκτείνεται η κυριαρχία της Γερμανίας στην ΕΕ και γύρω της δημιουργούνται περιφέρειες χωρών διαφόρων ταχυτήτων.
Η γραφειοκρατία της ΕΕ κυβερνά, χωρίς αμφισβήτηση, ενώ διαπλέκεται με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων με τις κατηγορίες για διαφθορά να περνούν από το Ευρωκοινοβούλιο και να φθάνουν μέχρι την Κομισσιόν.
Η “πράσινη μετάβαση” μεταφέρει το κόστος στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα εξυπηρετώντας πλήρως τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική πλήττει και ξεκληρίζει τους Ευρωπαίους αγρότες οι οποίοι απάντησαν με κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας.
Οι αγώνες αυτοί στρέφονται ενάντια στην ΚΑΠ η οποία για να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ ενισχύει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους του αγροκτηνοτροφικού τομέα δίνοντας ψίχουλα στους αγρότες ενώ η ΕΕ ενισχύει με δισεκατομμύρια την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία.
Η Ελλάδα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για το 2023 είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρωζώνης και προτελευταία χώρα της ΕΕ, πριν τη Βουλγαρία ,στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
Η ένταξη στην ΕΕ διαψεύστηκε σε όλους τους τομείς και εκδοχές της, οι επιπτώσεις από τη συμμετοχή της χώρας μας είναι πάρα πολύ μεγάλες.
Διογκώνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι σε όλη την ΕΕ και αμφισβητείται ολόκληρο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η αμφισβήτηση αυτή, χωρίς να υπάρχει αριστερή ανατρεπτική πολιτική που να εμπνέει και να ενώνει τις λαϊκές μάζες ,ενισχύει την ακροδεξιά σε όλη την ΕΕ μαζί και στη χώρα μας.
Βαδίζουμε προς τις Ευρωεκλογές με γεωπολιτικές ανακατατάξεις, εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων, με την προσπάθεια απομόνωσης της Ρωσίας, την ανάπτυξη των σχέσεων της με τη Κίνα, η δημιουργία των BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa), οι ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή, η ενίσχυση του ρόλου της Κίνας σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούν νέα δεδομένα στον κόσμο.
Η χώρα μας έγινε χώρα υπηρεσιών με ολόκληρες περιοχές της να έχουν οικονομική δραστηριότητα αποκλειστικά τον τουρισμό. Ο τουρισμός αναπτύχθηκε, λόγω του Μεσογειακού εύκρατου κλίματος όπως αποδεικνύεται από την ανάπτυξή του σε όλες σχεδόν τις Μεσογειακές χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Αντιθέτως οι πολιτικές λιτότητας της ΕΕ ευνοούν και στο τομέα αυτό την επιδότηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας που είναι κακοπληρωμένες με απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς.
Τα προγράμματα και οι πόροι του ταμείου ανάκαμψης στη χώρα μας κατευθύνονται σε ποσοστό πάνω από το 80% στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Παρά τα αντίθετα λεγόμενα η χώρα μας για το 2024 θα δώσει για τις υποχρεώσεις της στην ΕΕ και την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους μερικά δισεκατομμύρια περισσότερα από αυτά που θα εισπράξει.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Στη χώρα μας τους προηγούμενους μήνες έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις για την παιδεία, ένα χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, μετά από το μεγάλο κίνημα κινητοποιήσεων, καταλήψεων, πορειών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, αγροτικών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ ενάντια στην ΚΑΠ, εργατικών κινητοποιήσεων και απεργιών καθώς και αγώνων για τη γυναικεία χειραφέτηση.
Όμως η προεκλογική αντιπαράθεση εν όψει των Ευρωεκλογών αφαιρεί από την ατζέντα των συζητήσεων τεράστια θέματα όπως η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, ο ευρωστρατός, η κατάργηση της ομοφωνίας υπέρ των μεγάλων χωρών, η επικίνδυνη και ολέθρια απόφαση 12 χωρών του ΝΑΤΟ για τη χρήση όπλων εκατοντάδες χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Ρωσίας, η ασύδοτη λειτουργία του ιερατείου των Βρυξελλών, η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, η εξολόθρευση της αγροτιάς.
Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για το καθεστώς που επιβλήθηκε με εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους και προεδρικά διατάγματα στη χώρα μας και την εγκλωβίζει έως το 2060. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, δεν αμφισβητούν στο ελάχιστο την ΕΕ, την επικυριαρχία των δανειστών και την αυξημένη επιτήρηση της χώρας μας.
Είναι εκτός του γενικού πλαισίου συζήτησης των ευρωεκλογών η εξέταση της επιδείνωσης της θέσης της χώρας μας στην ΕΕ από τη δεκαετία του ’80, οι ευθύνες της ΕΕ και των κυβερνήσεων για το χρέος της χώρας, καθώς και ποιές είναι οι προοπτικές σήμερα μέσα στον ιμπεριαλισμό και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται, της ίδιας της ΕΕ και η ανάγκη αποδέσμευσης της χώρας μας από αυτή.
Προχωράμε προς στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου με βασικά στοιχεία της καθημερινότητας την μεγάλη ακρίβεια στα ράφια, στη βενζίνη, στην ενέργεια, να πλήττουν τις λαϊκές οικογένειες και να δυναμώνει το κλίμα κοινωνικής δυσαρέσκειας χωρίς όμως να διαφαίνεται εναλλακτική για τους εργαζόμενους.
Η κατάσταση αυτή προδικάζει αυξημένη αποχή στις Ευρωεκλογές σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2023.
Η χώρα μας πλήρωσε την ένταξη της στην ΟΝΕ και την ΕΕ με συνεχή επιδείνωση της θέσης της από το 1980, με την οικονομική κρίση το 2008, τα τρία μνημόνια, από το 2010 ως το 2015, διάσωσης των Ευρωπαϊκών τραπεζών και της ίδιας της Ευρωζώνης, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, την υπονόμευση και κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της χώρας μας, την δέσμευση και υποθήκευση της Δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την δημιουργία του χρηματιστηρίου ενέργειας και εκτίναξης των τιμών του ρεύματος, με την κατάργηση του Συντάγματος με την δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων.
Οι εργαζόμενοι της χώρας πρέπει να αντισταθούν και να αμφισβητήσουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάθε τομέα.
Η ΕΕ, από την ίδια τη φύση της, είναι ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός.
Οι προσπάθειες να βελτιωθεί είναι μάταιες. Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται αλλά ανατρέπεται.
Στην αντιλαϊκή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάθε τομέα πρέπει να αντιταχθεί απειθαρχία και άρνηση από το εργατικό και λαϊκό κίνημα από φιλολαϊκές θέσεις και να τίθεται το ζήτημα της ρήξης με αυτή.
Στις ευρωεκλογές δίνεται μια πολιτική και ιδεολογική μάχη ενάντια στην ΕΕ του πολέμου, του ρατσισμού και της φτώχειας. Πιστεύουμε πως, για την προστασία των λαϊκών συμφερόντων, η ανάγκη ρήξης με την ΕΕ είναι αναπόφευκτη και επομένως πρέπει να ενισχυθεί το πολιτικό ρεύμα που παλεύει για ουσιαστική ρήξη.
Το μέλλον της χώρας και του λαού βρίσκονται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει να προετοιμάζονται οι προϋποθέσεις για αυτό και το πλειοψηφικό ρεύμα που θα τη διεκδικήσει.
Χρειαζόμαστε ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου χωρίς τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.