ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
(Αναμέτρηση, ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΚΕΜΑ, Μετάβαση, Ξεκίνημα)
Η κυβέρνηση παρουσίασε πρόσφατα με πανηγυρικό τρόπο την «Κοινωνική Συμφωνία» που σύμφωνα με την αφήγησή της, επαναφέρει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) και καταργεί τους μνημονιακούς περιορισμούς.
Οι βασικοί άξονες της περίφημης κοινωνικής συμφωνίας αφορούν:
Πρώτον, τη μείωση του απαιτούμενου ποσοστού κάλυψης του ορίου επέκτασης μιας ΣΣΕ, από 50% σε 40%. Η επέκταση μιας ΣΣΕ θα είναι δυνατή εφόσον δεσμεύει εργοδότες που απασχολούν ποσοστό μεγαλύτερο του 40%. Ωστόσο πρόκειται για ανεπαρκές μέτρο εφόσον οι εργοδότες μπορούν να φύγουν από τους εργοδοτικούς φορείς, προκειμένου να μη επιτυγχάνεται η κάλυψη. Επιπλέον, χρησιμοποιεί την ΓΣΕΕ ως «καπέλο» στις κλαδικές ομοσπονδίες, δίνοντάς της το δικαίωμα να συνυπογράφει κλαδικές συμβάσεις ώστε να θεωρούνται αυτομάτως επεκτάσιμες, χωρίς τον έλεγχο της κάλυψης του 40%. Αυτός ο μηχανισμός αποδυναμώνει την κλαδική αυτονομία και τις διεκδικήσεις των μαχητικών κλαδικών συνδικάτων και ενισχύει την απαξιωμένη ΓΣΕΕ.
Δεύτερον, το μητρώο ΓΕΜΗΣΟΕ, το οποίο δεν καταργείται. Παρότι μειώνονται αισθητά οι περιορισμοί, το σωματείο/σύλλογος που δεν θα εγγραφεί στο μητρώο χάνει ουσιαστικές συνδικαλιστικές δυνατότητες όπως τη δυνατότητα επέκτασης της ΣΣΕ και τη δυνατότητα προσφυγής στον ΟΜΕΔ.
Τρίτον, τηv τρίμηνη διάρκεια της μετενέργειας των ΣΣΕ, η οποία παραμένει και δεν επαναφέρεται η 6μηνη διάρκεια που ίσχυε πριν τα μνημόνια. Παρότι η μετενέργεια αφορά όλους τους όρους εργασίας της συλλογικής σύμβασης, σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα είναι δύσκολο να υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση. Στο μεσοδιάστημα υπάρχει ο κίνδυνος οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι να υποχρεωθούν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με δυσμενείς όρους.
Τέταρτον, την σύσταση τριμελούς επιτροπής, η οποία θα κρίνει αν μια περίπτωση δικαιολογεί προσφυγή στη διαιτησία. Πρόκειται για επιτροπή που λειτουργεί ως κόφτης, για τις περιπτώσεις μονομερούς προσφυγής, η οποία δεν επανέρχεται με τους, προ μνημονίων, όρους.
Τι δεν περιέχει η κοινωνική συμφωνία:
- Την άρση των περιορισμών στην επέκταση των ΣΣΕ. Παραμένει στην εξουσία του/της Υπουργού Εργασίας η δυνατότητα να επεκτείνει την ισχύ μιας ΣΣΕ στο σύνολο του κλάδου, δηλαδή να την καθιστά υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες του κλάδου.
- Την επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης για τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου. Η ΓΣΕΕ δεν έχει τη δυνατότητα να διαπραγματεύεται μισθούς, όπως έκανε μέχρι το 2012.
- Την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης που ίσχυε παλιότερα, δηλαδή σε περίπτωση που για τον ίδιο εργαζόμενο και την ίδια εργαζόμενη ισχύουν περισσότερες από μία πηγές δικαίου (π.χ., νόμος, συλλογική σύμβαση εργασίας (ΣΣΕ), ατομική σύμβαση), εφαρμόζεται η διάταξη που είναι ευνοϊκότερη για τον εργαζόμενο και την εργαζόμενη.
- Δεν καταργούνται οι εργοδοτικές ενώσεις προσώπων που υπονομεύουν τις Συλλογικές Συμβάσεις.
- Συνολικά, δεν καταργούνται οι μνημονιακοί περιορισμοί όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Σε ένα εργασιακό τοπίο όπου επικρατεί η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η κυριαρχία των ευέλικτων μορφών εργασίας, η ανασφάλεια, οι χαμηλοί μισθοί, η εντατικοποίηση, η ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος, η αυθαιρεσία και η βία, η κυβέρνηση επιδίδεται κυρίως σε ένα επικοινωνιακό σόου με στόχο να πείσει ότι συμμορφώνεται με τις κατευθύνσεις της πρόσφατης οδηγίας της ΕΕ (2022/2041, για ποσοστό κάλυψης εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις στο 80%.) Αλλά και η ΕΕ δεν δείχνει διατεθειμένη να περιφρουρήσει αυτά που η ίδια ρυθμίζει, θεωρητικά προς όφελος των εργαζομένων των χωρών-μελών της (λειτουργία αλά ΟΠΕΚΕΠΕ). Ταυτόχρονα, επιχειρεί ενδεχομένως να ρυθμίσει ορισμένες πλευρές της αγοράς εργασίας, διαβάζοντας το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει το ελληνικό κεφάλαιο στην εύρεση εργατικού δυναμικού, λόγω της ακραίας εκμετάλλευσης.
Η κυβέρνηση που ψήφισε όλους τους εργατοκτόνους νόμους με τους οποίους επιτέθηκε στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, θέσπισε τη 13ωρη εργασία και την κατάτμηση της ετήσιας άδειας των εργαζομένων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική σύμβαση, που εν τέλει ναρκοθέτησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, σήμερα καμαρώνει για την κατάργηση των μνημονιακών περιορισμών, που υποστήριξε με πάθος, και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Διεκδικούμε:
- Την πλήρη επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας χωρίς περιορισμούς
- Κατάργηση των μνημονιακών διατάξεων που απορρύθμισαν τις εργασιακές σχέσεις.
- Κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη και Κεραμέως που παραβιάζουν το δικαίωμα των εργαζομένων στην συλλογική οργάνωση και στην απεργία, που θέσπισαν εξαντλητικά 13ωρα , που αύξησαν τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
- Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού. Αποκατάσταση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης.
- Επαναφορά της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία
