Την ερχόμενη βδομάδα έρχεται προς ψήφιση στην Βουλή το νομοσχέδιο για το 13ωρο. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η Υπουργός στην συζήτηση η οποία διεξάγεται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για να στηρίξει επικοινωνιακά το νομοσχέδιο που της έδωσε η εργοδοσία, προκαλούν όχι απλά την νοημοσύνη των εργαζομένων με την διαστροφή της πραγματικότητας αλλά ορισμένα από αυτά είναι στο επίπεδο της γελοιότητας.
Κάνοντας επικοινωνιακές κωλοτούμπες η Υπουργός ενημέρωσε την επιτροπή ότι στην διαβούλευση που προηγήθηκε συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο μεγάλο μέρος των προτάσεων που κατατέθηκαν από τους κοινωνικούς εταίρους επιμένοντας πως «πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που απαντά στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας και προήλθε από τον πυρήνα της, τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις».
Οι φορείς βέβαια που συμμετείχαν στην μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν αυτοί που συνέταξαν το νομοσχέδιο αφού από τους 18 που συμμετείχαν στη διαδικασία οι 11 ήταν εργοδοτικοί και κυβερνητικοί οργανισμοί και οι 7 ήταν οργανώσεις που εκπροσωπούσαν τους εργαζόμενους, οι οποίες ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου. Την ίδια στιγμή οι εργοδοτικές οργανώσεις και διάφοροι παρατρεχάμενοι της έδιναν συγχαρητήρια για το πόσο καλό κάνει το 13ωρο στους εργαζομένους…
Ο ισχυρισμός ότι οι εργαζόμενοι ζήτησαν το 13ωρο (που το αποκαλεί μάλιστα «μέτρο ενίσχυσης») στην ουσία του είναι μια έμμεση παραδοχή ότι οι εργαζόμενοι με τους υπάρχοντες άθλιους μισθούς θα πρέπει για λίγα ευρώ παραπάνω να επιστρέψουν στον εργασιακό μεσαίωνα της προ Σικάγο εποχής, δουλεύοντας από νύχτα σε νύχτα. Να συμπιέσουν ακόμα περισσότερο τον ελεύθερο χρόνο τους, να ζουν για να δουλεύουν χωρίς κανένα προσωπικό ή οικογενειακό προγραμματισμό βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους.
‼️Ακούστε όσα συγκλονιστικά λέει η πρόεδρος του Συλλόγου Επιθεωρητών Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία!
Η 13ωρη εργασία είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και τις ζωές τους!
pic.twitter.com/a6tw5ewmaB— red_salute🚩 (@red_salute) October 8, 2025
Η Κεραμέως και πριν από αυτή ο Άδωνης διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι δεν καταργείται το 8ωρο. Όμως οι εννέα ψηφισμένοι νόμοι υλοποίησης της ευρωπαϊκής οδηγίας από το 1990 μέχρι τις μέρες μας για το 13ωρο επέβαλαν την ευελιξία και οδήγησαν μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων σε Τουρισμό κ.λπ. να εφαρμόζουν 10ωρο και 78 ώρες δουλειάς την εβδομάδα. Δεν είναι μακριά η εποχή που το μέτρο αυτό θα γενικευτεί και στους υπόλοιπους εργαζομένους.
Το άλλο «φοβερό» επιχείρημα είναι αυτό της τετραήμερης εργασίας με το οποίο δήθεν «Δίνεται η ελευθερία στους γονείς να δουλεύουν τετραήμερα και την πέμπτη μέρα να βλέπουν τα παιδιά τους» κατά την Κεραμέως. Αυτό που δεν μας λέει είναι ότι το τετραήμερο σημαίνει 10 και 12 ωρές δουλειάς. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς μετά από 12 ώρες δουλειάς πρακτικά δεν θα έχουν καθόλου χρόνο ούτε για ξεκούραση, ούτε για να δουν τα παιδιά τους, αφού θα φτάνουν σπίτι τους μετά τις 10 το βράδυ.
Η άλλη μεγάλη «ελευθερία» που κατοχυρώνει το νομοσχέδιο είναι αυτή της κατάτμησης της άδειας. Δηλαδή το μέχρι πρόσφατα δικαίωμα των εργαζομένων να έχουν συνεχόμενη καλοκαιρινή άδεια η κυβέρνηση το καταργεί. Θα μπορεί λοιπόν ο εργοδότης να δίνει την άδειά όποτε του καπνίσει ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης του που ενδεχομένως να μην είναι καθόλου οι καλοκαιρινοί μήνες.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν είναι υποχρεωτικό το 13ωρο σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία. Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα γιατί αν ο εργαζόμενος αρνηθεί να δουλέψει όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης θα απολυθεί, γιατί δεν είναι υποχρεωμένος να αιτιολογήσει την απόλυση, αφού η κυβέρνηση έχει φροντίσει να καταργήσει την ρύθμιση αυτή. Ποιος λοιπόν εργαζόμενος θα μπορεί να επικαλεστεί την εργατική νομοθεσία όταν ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να αιτιολογήσει την απόλυση του;
Η υπουργός κομπάζει για την ρύθμιση που προτείνει για τα επιδόματα κυοφορίας – λοχείας όταν την ίδια στιγμή διατηρεί τις απαράδεκτες προϋποθέσεις για την παροχή του επιδόματος, αφού χιλιάδες εποχιακές εργαζόμενες και άλλες κατηγορίες με μπλοκάκι και άλλων μορφών απασχόλησης δεν το παίρνουν, επειδή δεν συμπληρώνουν ποτέ τις προϋποθέσεις.
Τα μέτρα για την υγιεινή και την ασφάλεια στους τόπους δουλειάς που προτείνονται από την κυβέρνηση είναι κούφιες ευχές που δεν θα έχουν καμιά πρακτική εφαρμογή επειδή ο έλεγχος από τις επιθεωρήσεις είναι ανύπαρκτος. Όταν σήμερα ένας επιθεωρητής Εργασίας αντιστοιχεί σε χιλιάδες εργαζόμενους και οι 10 – 13 ώρες δουλειάς καθώς και οι διευθετήσεις του χρόνου εργασίας έχει αποδειχθεί ότι φέρνουν περισσότερα εργατικά ατυχήματα, επιβαρύνουν την ψυχική και σωματική υγεία, είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει καμία ασφάλεια για τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση κλείνει το αντεργατικό τερατούργημα της επιμένοντας ότι οι υπάρχουσες συλλογικές συμβάσεις δεν θα θιχτούν όταν όλοι οι νόμοι από εποχής Βρούτση – Αχτσιόγλου, μέχρι τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη είναι παρόντες. Αυτοί οι νόμοι δίνουν στους εργοδότες την επιλογή να μην υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις. Ή να δέχονται άλλες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Σε αυτό το δυστοπικό τοπίο τα καθήκοντα του συνδικαλιστικού κινήματος παίρνουν άλλη ποιότητα και βάθος. Οι 24ωρες απεργίες φαίνεται ότι δεν αρκούν για να ανατραπεί η αντεργατική λαίλαπα. Η συζήτηση πρέπει να ανοίξει από τα συνδικάτα. Δεν αρκούν οι εκκλήσεις για ενότητα, που φυσικά είναι προϋπόθεση, και οι καταγγελίες της γραφειοκρατικής κλίκας της ΓΣΕΕ. Πρέπει να αναζητήσουμε και να διδαχθούμε από τις εμπειρίες νικηφόρων αγώνων σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία. Να βρούμε νέες μορφές οργάνωσης της τάξης που θα παίρνει υπόψη της τις αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία.
