Τοποθέτηση στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας
Μαχητική Ταξική Εργατική Αγωνιστική απάντηση στα σχέδιά τους
Το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η αμφισβήτηση των εργασιακών κεκτημένων εντείνεται. Διανύουμε μια παρατεταμένη περίοδο συνεχιζόμενης και διευρυνόμενης φτωχοποίησης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, που χαρακτηρίζεται από την πλήρη διάλυσης των κοινωνικών δομών, την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το γκρέμισμα του ΕΣΥ, την απελευθέρωση του ωραρίου και την νομιμοποίηση της 6ήμερης εργασίας, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων εξαιτίας της εντατικοποίησης των εργασιακών συνθηκών.
Είναι μια περίοδος που η κυβέρνηση έχει κατοχυρώσει την αντίληψη της «ατομικής ευθύνης» ακόμα και για την πυροπροστασία, της προσπάθειας συγκάλυψης των ευθυνών και των συνθηκών για το έγκλημα της δολοφονίας των Τεμπών, του «112» για φωτιές, βροχές, χιόνια, καύσωνες, του ξεχαρβαλώματος των δημόσιων δομών και του «επιτελικού κράτους» των εργολάβων, του ταμείου ανάκαμψης, των drones, της καταστολής, των διώξεων, των πειθαρχικών μέτρων. Σε αυτή την περίοδο οι βασικοί μισθοί πείνας, η φοροληστεία, η ακρίβεια στα βασικά αγαθά, την ενέργεια, την στέγη, τις μεταφορές, από τη μια τσακίζει τις δικές μας ζωές, από την άλλη δημιουργεί υπερκέρδη δις ευρώ για τράπεζες και κεφαλαιοκράτες.
Στη δραματική αυτή σύνθλιψη της καθημερινότητας, στην εκρηκτική χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης, η επιλογή της κυβέρνησης είναι η συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής ως εργαλείο κοινωνικής μηχανικής, μια πολιτική που λειτουργεί συμπληρωματικά αλλά και θεσμοποιεί ταυτόχρονα την πλήρη υποχώρηση του κοινωνικού κράτους.
Η αστική πολιτική πριμοδοτεί τους εργοδότες και διαλύει τα εργατικά δικαιώματα. Η εργατική τάξη χρειάζεται να απαντήσει μαζικά και απαιτητικά.
Χρειαζόμαστε ένα μαχητικό ανεξάρτητο ταξικό ενωτικό συνδικαλισμό
Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έχουν πλήρως υποταχτεί στις υποδείξεις του αστικού μπλοκ και του ΣΕΒ για «ανταγωνιστικότητα» και «ανάπτυξη». Αυτό το γνωρίζουμε καλά στην Πάτρα συγκεκριμένα, σε μια πόλη που οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ ευθύνονται διαχρονικά για την κατάσταση στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, το οποίο για πολλά χρόνια ήταν έρμαιο κυβερνήσεων, εργοδοτών, εταίρων και κάθε μορφής ταξικού αντιπάλου, αφού με νόθες διαδικασίες εξασφάλιζαν την διοίκηση του.
Την ίδια πολιτική υπηρετούν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ παρά το ότι είναι η πρώτη δύναμη και παρά το ότι πλέον έχει βάλει το ΕΚΠ σε μια αγωνιστική κατεύθυνση, δεν επιχειρεί να συντονίσει τον αγώνα σε όλα τα σωματεία. Ουσιαστικά έχει αντικαταστήσει το ΕΚΠ με το ΠΑΜΕ και δεν επιχειρεί να συνομιλήσει με σωματεία και δυνάμεις εκτός των στενών ορίων της κομματικής τους παράταξης.
Η κριτική τους στα σωματεία αφορά το βαθμό συμφωνίας με το κεντρικό πολιτικό σκηνικό με τις δυνάμεις που ηγεμονεύουν σε αυτά και όχι το αν τα σωματεία κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση και το βαθμό που το διεκδικητικό τους πλαίσιο τους συμβάλλει στην σύγκρουση με τους ταξικούς αντιπάλους μας. Επίσης, αν και έχουν κάνει βήματα προς μια αγωνιστική στάση στα Εργατικά Κέντρα, ακόμη δεν μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά ώστε να διαμορφωθεί ένα ενιαίο και πανελλαδικό απεργιακό σχέδιο για να διευρύνει και να κλιμακώσει τους αγώνες με τρόπο που θα υπερβαίνει τα όρια της γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ. Υποτίμησε τη μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη δυνατότητα να συγκροτηθεί τώρα ένα εργατικό μέτωπο που θα διεκδικεί την επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, με αφορμή το κρατικό έγκλημα των Τεμπών.
Σήμερα έχουμε ανάγκη την ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στη βάση της ταξικής ενότητας, της δημοκρατικής λειτουργίας και της ανεξάρτητης ταξικής δράσης. Ώστε να πυκνώσουν τα συνδικάτα, να ανέβει η εργατική διεκδικητικότητα, Να ενωθούν οι κλαδικοί αγώνες σε ένα μαζικό ποτάμι που θα απαιτεί εδώ και τώρα μέτρα υπέρ της εργατικής τάξης, πανεθνικά κατοχυρωμένα. Ώστε να αλλάξουν οι ταξικοί συσχετισμοί προς όφελος των εργαζομένων.
Ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα συγκρούεται με την εργοδοσία, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και τη γραφειοκρατία. Σ’ αυτήν κατεύθυνση κρίνουμε αναγκαία την κοινή δράση όλων των αγωνιστικών ταξικών ρευμάτων, με ανοιχτό δημοκρατικό τρόπο, στη βάση προγράμματος πάλης και βασικών αρχών. Για να χτυπήσουν όλα τα σφυριά μαζί. Γι΄ αυτό το λόγο προτείναμε μια αγωνιστική συνεργασία και συσπείρωση δυνάμεων στο φετινό συνέδριο στις δυνάμεις της ΑΤΕ, η οποία όμως δεν ευοδώθηκε καθώς συναντήσαμε περιχαράκωση πίσω από καθαρές γραμμές και “απόλυτες αλήθειες”.
Η συμμετοχή μας στις εκλογές αυτού του συνεδρίου υπογραμμίζει την ανάγκη να προχωρήσουμε με μία τέτοια λογική, δεν είναι ζήτημα κομματικής ή παραταξιακής καταγραφής.
Οι αγώνες μας μπορούν να κερδίζουν με ένα μαχητικό, ανατρεπτικό, ταξικό εργατικό κίνημα. Οι εργαζόμενοι/ες να σηκώσουμε ανάστημα, στο ύψος των αναγκών και των συμφερόντων μας. Ενάντια στην υποταγή, την ανάθεση και την αναμονή στις κοινοβουλευτικές εκλογές. Σε κόντρα με την αστική πολιτική, την ατζέντα της ΕΕ.
Μέσα από τους αγώνες μας, να πάρουμε από τα κέρδη τους για να ζήσουμε, να εκβιάσουμε τους από πάνω γιατί εμείς παράγουμε τον πλούτο και χωρίς εμάς δεν υπάρχει πλούτος. Να επιβάλλουμε κατακτήσεις προς όφελος μας. Διεκδικούμε:
- Αύξηση εδώ και τώρα του κατώτατου μισθού. Αυτόματη αναπροσαρμογή όλων των μισθών με βάση των πληθωρισμό.
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς στο ύψος των αναγκών μας.
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μείωση του χρόνου εργασίας, 6ωρο-5ήμερο, ώστε να ανοίξουν νέες θέσεις, να καταπολεμηθεί η ανεργία και να γίνει μεγαλύτερος και ποιοτικότερος ο ελεύθερος χρόνος μας.
- Μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας σε χώρους δουλειάς. Συγκρότηση επιτροπών με συμμετοχή εργαζομένων.
- Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης με γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές τους – έλεγχο στην αγορά – Φορολόγηση +του μεγάλου κεφαλαίου
- Πλαφόν σε τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας. Ενιαίος δημόσιος φορέας παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Ρεύμα φθηνό για το λαό, καμία διακοπή ρεύματος.
- Μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των νοσοκομείων.
- Στήριξη της δημόσιας παιδείας, του φυσικού μας πλούτου και του περιβάλλοντος.
- Ενίσχυση της δασοπροστασίας και της αντιπλημμυρικής προστασίας με έργα υποδομής και προσωπικό με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας. Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι εμπόρευμα
- Ενάντια στην καταστολή, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και συλλογικής δράσης και ζωής, στα πειθαρχικά μέτρα, στα ποινολόγια ακόμα και για τους μαθητές!
- Ειρήνη και δικαιοσύνη! Αγωνιζόμαστε για απεμπλοκή της χώρας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ- ΕΕ – ΝΑΤΟ, για το σταμάτημα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, για τον τερματισμό του πολέμου σε Λίβανο και Ουκρανία. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών και έναρξη των ειρηνευτικών διαδικασιών. Να κλείσουν τώρα οι βάσεις στη χώρα μας.
Η Ηλέκτρα Καλαϊτζοπούλου είναι μέλος της ΜΑΧΗΣ – Ανεξάρτητη Ενωτική Ταξική Κίνηση
