Έφυγε ο πρώτος ταγός της Καθολικής Εκκλησίας. Πολλά έχουν γραφτεί και έχουν λεχθεί, πέρα από υμνολόγια και αναθέματα. Ιδιαίτερο το μένος εναντίον του από την Ελληνική ακροδεξιά αλλά και αρκετούς από την Αριστερά, για διαφορετικούς όμως λόγους. Ας πάρουμε κάπως την ιστορία του, από την αρχή, σαν φτωχόπαιδο της Αργεντινής και μετά με την εξέλιξη του, σαν ιερωμένος.
Δεν ήταν άγιος. Πολλές οι αμαρτίες του. Πολλές οι ρωγμές στο παρελθόν του. Ένοχη η σιωπή του στα εγκλήματα της χούντας του Βιντέλα και στη συγκάλυψη οικονομικών σκανδάλων.
Ύποπτη ήταν η εμπλοκή του στην υπόθεση των δύο Ιησουϊτών ιερέων Ορλάντο Γιόριο και Φρανσίσκο Γιάλικς που είχαν απαχθεί, λόγω του ιεραποστολικού τους έργου σε φτωχογειτονιές της Αργεντινής, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν απάνθρωπα. Μεγάλες ιστορίες, η οποίες μπορούν να διερευνηθούν.
Η ιστορική όμως διαδρομή του, είναι ότι μπόρεσε να έρθει σε επικοινωνία, με ηγέτες, κάθε συνομοταξίας και ιδεολογίας, αλλά και με απλούς ανθρώπους, όλων των δογμάτων και ιδεολογιών, γυρίζοντας σε όλο τον κόσμο.
Προσπάθησε να δώσει στην Χριστιανική πίστη, την οικουμενική της διάσταση, κάτι που πολλοί ταγοί, Καθολικοί και Ορθόδοξοι, την έχουν ξεχάσει, προφανώς παίζοντας σε δικά τους εθνικιστικά πολιτικά παιχνίδια.
Προσπάθησε με τους τρόπους του, να ξεχαστεί, ο εγκληματικός ιστορικός ρόλος της Καθολικής εκκλησίας, κατά τους αιώνες, άλλωστε, έχουν γραφτεί τόμοι ιστορικών στοιχείων. Προσπάθησε να ξεχαστούν τα αμαρτωλά πεπραγμένα των προηγούμενων προκαθήμενων του. Προσπάθησε και κατονόμασε τις μεγάλες χώρες σαν υπεύθυνες για την φτώχεια και την αδικία.
Προσπάθησε να δώσει, μια πιο ανθρώπινη και απλή εικόνα, όταν γονάτισε ταπεινά κι έπλυνε τα πόδια των φυλακισμένων γυναικών και των μουσουλμάνων προσφύγων. Ζήτησε συγγνώμη, γονάτισε και φίλησε τα πόδια των θυμάτων βιασμού εκ μέρους κληρικών. Μετά από χρόνια, τόλμησε να καταγγείλει τα σεξουαλικά εγκλήματα των παπάδων.
Ζήτησε συγγνώμη από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για τον ομοφοβικό, κακοποιητικό του λόγο. Επισκέφτηκε τους μετανάστες στη Μυτιλήνη και καταδίκασε χωρίς περιστροφές την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας για την προσφυγιά. Κατηγόρησε ευθέως τον Τραμπ ότι παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Συνάντησε συγγενείς των Παλαιστίνιων που ζουν στη Γάζα. και εξέφρασε την αλληλεγγύη και στένευσε την εγκληματική πολιτική του Ισραήλ. Άσκησε μια πολιτική τακτική της καθολικής Εκκλησίας, την οποία ποτέ δεν τόλμησαν οι δικοί μας, Ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ταγοί, και οι οποίοι απολαμβάνουν και την κοινοβουλευτική πολιτική στήριξη η και την ανοχή στην Ελλάδα.
Αλήθεια, πότε οι Ελληνορθόδοξοι, σήκωσαν ανάστημα;
Όταν οι ομόθρησκοι, πολεμούν ή διώκονται στην Ουκρανία;
Όταν έχουμε σφαγές ομοθρήσκων στην σημερινή Τζιχαντική Συρία;
Όταν έγινε το έγκλημα στην Πύλο, με τους 650 πνιγμένους;
Πολλά τα όταν.
Πέρα από την σιωπή, για το έγκλημα των Τεμπών, και τόσα πολλά άλλα τα όποια μπορούμε να αναφέρουμε. Η Θρησκεία με τα όποια δόγματα της, είναι αδιαπραγμάτευτο ανθρώπινο δικαίωμα, η πολιτική όμως εργαλειοποίση της, δεν μπορεί παρά να είναι και αντικείμενο καθημερινής κριτικής…
